Bazen tek hatası, bir kadının baktığı yönde olmamaktır biz erkeklerin. Birileri çıkar mesafeyi bahane eder, kollarımızı uzatırız, görmezler. Bilmezler ki, kilometrelerce uzağı kucaklayabiliriz istersek. Hatta istersek, uzanıp dudaklarından öpecek mesafede bile olsak sadece sarılmayı tercih edebiliriz. Yanı başımızdaymış gibi kokusunu saklayabiliriz burnumuzda. Biz istesek… Neyse. Rutubetten yeşile dönen duvara yasladım yanağımı otogarın ücra bir köşesinde. Yarım kalanlarımı düşündüm;sonunu hatırlayamadığım türküyü, büyüdükçe eksilmeye başlayan gülüşlerimi, sen gidince masada kalan çayı… Mutsuzluk farklı yarımların bir tam edememesiymiş, anladım. Sana deniz kıyısı bir şehirden, aklımın başkenti yaşadığın topraklara selam gönderiyorum şeytan uçurtmalarıyla. Es geçme lütfen, koynundan sakla…
Şehirler arası otobüs terminalleri, içi dolu sırt çantalar, molalarda yakılıp hızlı hızlı nefeslenilen sigaralar, yan yana oturmuş olmaktan dolayı edilen anlamsız ve zoraki sohbetler, diksiyonu bozuk sesle yapılan anonslar, son dakika çişleri, biraz ayak kokusu, biraz muavin teri, biraz çocuk ağlaması, biraz boyun ağrısı… Neden mi yazdım bunları? Bana gelmediğin yolları ezberlediğimi bilmeni istedim.”