Hasret;gözlerinden uzakta bir sevdaya sürgün olan ve kimsesizliğin çocuksu bitaraf lığında…içimi yakan ateşin mükemmel edası.Sen ve hasret.Özdeş iki arzın;biri yer diğeri gök olan gürlemelerin meşalesi.

Sana içinde hasret olan sözler adıyorum

-ki

yokluğunun fırtınasında bana kalan gözlerin olsun.Boş bir uğraş değil seni bekleyişlerimde kelimelere saldırışım.İçimdeki magmanın lavlarını nasıl döküyorsam kelimelere,bil ki hasretimi gergeflere işlemekle de nakkaş kesilmişim.Bil ki yokluk ardı arkası kesilmeyen bir bekleyişle anılmaktır.

-ki

bilirsin yokluğunun metafizik erguvanlarını.Kandan beslenen kırağıdır sukutumda lal-u efgan kesilen taraflarım.Dilim pejmürde harflerin kırılgan kelimeleriyle dolu.Sana sanki gel desem isyanın provasını yapmadan idam edileceğim dara ağınca.Sana sanki gel desem;bütün efsunu kaybolacak çocukluğumun unutkan anlarında..

Bu yüzden…

Bu yüzden sana gel dememi bekleme.Ardına kadar açılan kapımla bekleşiyorum üveyiğin kanat çırpınışlarıyla kelimelerime dolan sen’i.Ve bekleşiyorum kursağımdaki ekmeği eritmeden,sensiz yediğim günlerin büyüsüyle,bekletiyorum susuzluğumun dudaklarımı çatlatan serinliğiyle.

Sana içinde hasret olan sözler adıyorum.

-ki

belki nisyana tutulur da kaybedersin bütün olmaması gereken düşleri.Yıkarsın efsunuı kaybeden magmatik ifadeleri.ve silersin belki de sukutumun hayali inzibatlarını.Kır ve parçala kurşun asker tasvirlerimi.ben sana hasretim.gelişinin ütopyasını kuruyorum.Filozof yanlarım eskise de düşlerin gaddarlığından.Hayali gelişler yazıyorum sana içimin iltimas kabul etmeyen yanlarıyla.

ve kayırmıyorum taht sürgünüyle yerini.Sen yerinde duran ve uğruna savaşlar yaptığımsın.Kaybetmeyi yaşasam da geceyle çatışmada sen benim olmalısın yine,gözlerinden uzakta yaşasam da.

Sana içinde hasret olan tümceler adıyorum

-ki

gelmeden ölüm;sana son bir kere özleyişimin temsilcisi olsun.De ki hasretimle ölen bir adamdı o

Bilal CAN