Bana Gel – Arif BALTACI
Yalnızsan, korkuyorsan karanlıktan
Kaybettiysen bütün umudunu
Ve gönlündeki asi ezgiler azıyorsa yine
Hiç düşünme, bana gel…
Bir acı kahve çektiyse canın,
Sıkıldıysan etrafındaki uzun burunlu pinokyolardan
Uykun kaçtıysa gecenin kuytusunda
Hiç düşünme, bana gel…
Ağır geliyorsa yaşamak
Acıktıysan kara sevdaya
Papatyalardan medet ummayı bırak
Hiç düşünme, bana gel…
Üşüyorsun sahte baharlarda
Sıcak bir yüreğe muhtaç kalmışsan
Her şeyi geride bırak
Hiç düşünme, bana gel…
Görmek istiyorsun bendeki seni
Bulmak istiyorsun hayallerini
Artık sebep aramayı bırak
Hiç düşünme, bana gel…