Başlangıcı "biz" olmayan bir sonu yaşıyoruz biz

Elinde şekerle gezen bir çocuğun aklına

Yüreğimde ki yangınlarla giremezdim ki

Sen daha aşka emeklerken

Benim sana koşmuşluğum var

Anlıyor musun çocuk?

Uğruna savaşacağım bütün yolları

Kendinle döşemişsin

Neresinden kuşatsam

Sen yaralanıyorsun

Her yanı çaresizlik sardı

Ben hiç korkmadım aşkta

Cesurdum oysa

Ve sana gelirken hiçbir şey almadım yanıma

Zira kılıçlar sevdaya değil, ayrılığa çekilir bu coğrafyada

Anlıyor musun çocuk?

Seni sakınırdım ben

Sesini kıskanırdım hatta

Biliyorum zor geliyordum aklına

Bilsen nasıl severdim seni

Göğüs kafesimde saklasam az gelirdi

Çok seven kıskanır sevgili!

Çok seven sakınır inanki!

Sevdiğini sunmaz ellere

İzin vermez gitmesine

Çareler çaresizse

Ellerini kaldırır göğe

Çok seven bilir sevgili

İmkansız da yaşanacağını

Çıkmazların içinde çıkar yolları

Asıl kazançların akılla değil, yürekle kazanılacağını bilir...

Ve senin aklınla girdiğin savaşların kaybını

Yüreğinle ödeyeceğini bilmeden yaşadığını

Gittiğinde asıl sevdayla o vakit başbaşa kalacağını bilir...

Anlıyor musun çocuk?

Dikenli teller ardında

Ruhumu yırtıyorken sözlerin

Gözlerim sana yaşarırdı

Aynı şehirde sana gurbet yaşamaksa kaderim

Bilmesin ki bu benim en büyük kederim

Anlıyor musun çocuk?

Ben koyuluğunda yaşarım aşkı

Sen kıyılarında

Ben okyanuslarda taşırım sevdamı

Sense küçük havuzlarda

Fırtınalar senin saçlarını ıslatırken oralarda

Benim canımı alır o okyanusta...

İşte bizim sevdamız sevgili

Gitmeye meylediyorsan

Kalanı düşünmeyeceksin

Aklını seçiyorsan

Kalbini dinleyemeceksin

Yastıkların dikeni battığında saçlarına

Ve uykuların kaçtığında

Beni hatırla

Sen benim kaybettiğim çocukluğumsun

Gidersen bir çocuk ölür içimde

Çocukluğum ölür

Sen gidersen

sevinçlerim ölür demiştim

Anlıyor musun çocuk?

Sessiz vedaların çığlıkları

Aşka sağır olanlar içindir...

Anlıyor musun çocuk!?

Fadıl Serbest - Anlıyor musun Çocuk