Umutlarım vardı eskiden.
Hayallerim, mutluluklarım, gülümsemem. Hayatı her anıyla yaşayıp, her daim insanları mutlu edebilen.
Sevgilerim vardı mesela.
Benim için aşk sadece bir insan üzerine kurulu değildi. Maviye aşıktım, müziğe aşıktım, kahveye aşıktım, kitaplara aşıktım, kuşlara aşıktım.
Peki ya sonra ne oldu?
Biri girdi hayatıma. Mutluluklarıma ortak oldu, dertlerime deva oldu. Beni dinledi, anladı, eleştirmedi, olduğum gibi kabul etti.
Daha sonra o gitti..
Benliğimi aldı. Umutlarımı, hayallerimi, mutluluklarımı, sevgilerimi aldı.
Geriye ise;
Gözyaşı bıraktı. Kocaman bir boşluk bıraktı.
Hani bir çocuğun elinden şekerini alırsınız da içerlenir ya. O şekeri vereceksin diye bekler.
Belki bir gün benden aldıklarını geri verir diye bekliyorum…