Kimle Olsam Onu İstiyorum...
Ona Hiç Kavuşamayacağım Ama Ölene Kadar Onu Seveceğim Biliyorum...
Zorlamanın Anlamı Yok! Dedin ve Gittin...
Kal! Diyemedim...
Merak Etme Kırılmadım Sana Sevdiğim...
Haklıydın!
Anladım Gidişini...
Senin Her Halini...
Beni Sevemeyişini...
Onsuz Nefes Alamayışını...
Senden Beklentilerimin Anlamsız Oluşunu...
Beni Sevene Karşılık Veremeyince Anladım Seni...
Sabrettim...
Tükendim...
Bazen Sevdama Gücendim...
Sana Kavuşmak İçin Du'a Edişlerimin Yerini Sen Onunla Olasın İnşaAllah Deyişlerim Aldı...
Zamanla Gururum Tamamladı Dön Diyemeyince Yarım Kalan Yanımı...
Dönmeni İstemiyorum Derken Aslında Şimdi Kalbim de Anladı Gelirsen Yine Yüreğimle Seni Saracağımı...
Eğer Bir Gün O Yok! Ben Ne Yapacağım Dersen...
Değil Şimdi, Yıllar Geçmiş Olsa da Bir Gün Sesimi Duymak İstersen...
O Büyük Yıkılmışlığın Sende Bıraktığı Sevdayı Bir Yüreğe Emanet Etmenin Peşine Düşersen...
Hiç Düşünme Gel!
Eğer Bir Gün Bir Şeylere Bir Yerden Başlamak Gerek; Yaşamalıyım Diye Düşürsen...
Gel!
Ben Sevebileceğin Bir Yürek Olamam Ama Gözyaşını Ağladıkça Silebilirim...
Dönüşün Bir Mahşer Günü de Olsa Gel Ne Olur!
Çünkü Ben Seni Ölene Kadar Değil; Ölsem de Seveceğim...
Ben, Beni Seveni Sevemiyorum...
Seni Seviyorum...
Sen İse Onu Seviyorsun ve Kim Bilir O ...
Yaşam Böyle Yarım Kalmışlıklarla Sürüp Gidiyor...
İçimde Bir Yangın Var Ben Yaşadıkça Sürer...
Ve Acı Olan Şu ki, Sen Yanımda Olmayınca Ölemiyorum!
Eğer Bir Gün Dönmek İstersen Gel...
Seni Çok Seviyorum...
Bildiğim Bir Şey Var ki Bu En Acısı, Benim Sana Söylediğim Tüm Sözler Senin Ona Demek İstediklerinin Aynsı...
Bu Yüzden Bundan Sonra Allah'tan İsteğim Her Şeyin En Hayırlısı....
Boşuna Bu Gel Diye Yakarışlarım...
Aslında Ben Ne İstediğimi Bile Bilmiyorum...
Gelme...
Anladım ki Dönsen de Sen Onun Olacaksın..
Gönlüm Dayanmaz Gözlerin Bendeyken Yüreğinin Başkasında Atışlarına...
Gelme...
Gelme Ama Yüreğimden de Hiç Gitme...!
Her Aşk Dikenli Teller Ardında Bir Hazin Kanayıştır ve Her Ömür de Bu Kan Revana Yataklık Yapan Sunak Taşı...
Katlanılması İçin Benliğimizdeki Anaforlarında Verdiğimiz En Ağır İmtihandır Aşk..
Çamura ve Kire Bulanmadan Bazen Sonu Vuslattır ki Hazzın Doruk Noktasında...
Çoğu Kez İse Sonu Hicrandır Ciğerimizi Lime Lime Etmiş Baldıran Zehriyle...
Ağzımızdaki Isırganlardan Damlayan Kan Misali Bir Hüsran ve Bir Yürek Yangınıdır...
Bomboş Bir Çaba ve Bomboş Bir Yaşamdır Artık Elimizde Kalan...
Bu Kaybedişler Neden Zor Gelir İnsana?
Her Şeyi İle Hayatınıza Girip Yaşam Biçiminizi İşgale Yeltenip de Akışına Yön Vermesine İzin Verdiğiniz
Kişinin Bir de Bakmışsınız ki;Bakışları Bakışlarınıza, Anıları Anılarınıza, Kokuları Kokularınıza Karışmıştır ve"O" Artık "Siz" Olmuştur...
Siz İse Zaten O Girdaba Kapılıp Saman Çöpü Misali Akışa Ram Olmuşsunuz Bile...
Bu Bir Birliktelik Gibi Görünüyor Olsa Bile Ayrılık Her An Kapımızda Nöbettedir...
Gün Saat ve An Geldiğinde O Kapıdan Çıkan Gidecek, Kalan İse Ondan Kalanlara Bir Mum Dikip Seremonilerde Yitecektir...
Aslında Ondan Kalanlar da Ondan Olduğuna Göre Demek ki Onunla Herşeyi Yollamamışız...
Anılarla Yaşamayı da Öğretecektir Aşk...
Gülüşü Kulağınızda Resimleri, Şiirleri, Mektupları, Mesajları ve Bir de Cep Telefonunuza Kaydettiğiniz Artık Hükmü Geçersiz Bir Telefon Numarasıdır Size Kalanlar...
Ondan ve Aşktan...!!!