Sustuğum bütün çığlıkların yankısı vuruyor camlara ve hiç kimse nereden geldiğini bilmeden bir sızı hissediyor kalp yanında. Benim ömrüm bana tuzak, sana ziyan, ömre biçilmiş bir bedel herhalde; yoksa hangi canın rızasıdır bunca eziyet çekmek ebediyette?
Aklımın hiç durmayan sorgusundan yorgunum, seni arayan kalbime verecek cevabım yok. Yalnızlık da bir yere kadar çekiliyor ama gönlümü kirletmeye isteğim yok. Başka eli tutmak gelmiyor içimden, yoksa bana aşk çok!
Bütün özel günlerin sensiz geçerken sızısı ağır oluyor. Bayram gelmiş neyime, bu sevda bana huzur mu veriyor? Gittiğin gün giydim siyahları; bütün beyazlarım dolapta kendi kendine griye dönüyor.
Ah bir açsam gönlümü, bir kere çıksam yola dönmeyeceğim. Ecel gibi gelse peşimden sevdan, seni yeniden sevmeyeceğim. Şimdi gönlüm korkuyor diye sanma bir daha gülmeyeceğim. Cehennemin mi ateşi sıcak, benimki mi, sana bir gün göstereceğim.
Bütün kızgınlığım yokluğuna aslında, bütün sözlerim acımdan. Görmüyorsun çaresizliğimi, ölüyorum kahrımdan.
Hangi erkek bırakıp gider sevdiği kadını, o kıskandığın adamlar sarmayacak mı şimdi etrafımı? Aklım almıyor, iki gün önce kısa giyme diyordun; günlerdir bekliyorum çırılçıplak umurunda mı bilmiyorum?
Sessizleşiyor git gide gönlüm bu bayram sabahında; cama dayadım alnımı her an geleceksin diye bekliyorum. Böyle boynu bükük koyma beni karanlıkta; sen de sevmiştin değil mi? Yoksa ben mi yanılıyorum?
Tüm hayat sahte bir oyun değil mi aslında? Ne sen, ne ben yokuz o zaman; aşk dediğin de semada bir seda aslında! O zaman ne üzüleyim, bayram da yok, sen de yoksun demektir ama anlamıyor bu kalp çok acıyor yokluğunda…