Bir Ayyaşın Akıbeti

İçki düşkünü bir adam kafadarlarını toplamış, hizmetçi kölesine de dört dirhem para vererek, mezelik meyveler alması için çarşıya gitmesini emretmişti. Hizmetçi giderken, Vaiz Mansur ibn Ammarın (ö.225/840) bulunduğu yere uğramıştı. Mansur bir fakir için bir şeyler istiyor ve şöyle diyordu:Kim bana dört dirhem verirse, ona dört dua edivereceğim.

Hizmetçi çocuk da dua almak için elindeki dört dirhemi ona veriverdi. Mansur sordu: Sana nasıl dua etmemi istersin? Çocuk dedi ki: Efendimin köleliğinden kurtulmak istiyorum. Adam ona dua ettikten sonra: Öbürü nedir? dedi. Sana verdiğim paranın yerine Allahın bana para vermesi. dedi. Onun için de dua etti ve Öbürü neydi? dedi. Allah efendime günahından tevbe nasip etsin. cevabını alınca bunun için de dua etti. Dördüncü arzun nedir? dedi. Hizmetçi: Allah beni, efendimi, seni ve efendimin yanındaki topluluğu affeylesin. dedi. Vaiz Mansur bunun için de dua etti.

Sonra hizmetçi dönüp efendisine geldi. O da: Niçin geç kaldın? diye söylendi. Hizmetçi başından geçenleri anlattı. İçkici adam sordu: Önce ne diye dua etti? Hizmetçi dedi ki: Kendim için kölelikten azat olma duasını istemiştim. Adam: Haydi git, bundan sonra sen serbestsin. dedi. İkincisi neydi? deyince: Dört dirhem para yerine Allahın bana para vermesini dilemiştim. cevabını aldı. Adam: Sana dört dirhem yerine dört bin para. Ya üçüncü isteğin neydi? dedi. Hizmetçi de: Allahın şu işlediğin günahtan sana tevbe nasip etmesini diledim. deyince ayyaş adam: Ben bu işten artık Allah Tealâya tevbe ettim. dedi. Dördüncüsü neydi? deyince hizmetçi: Yüce Allahın seni, beni, içki arkadaşlarını ve o vaizi bağışlamasını diledim. dedi. Adam: İşte bu beni aşar. dedi.

O gece bu adam bir rüya gördü. Bir ses ona şöyle diyordu: Sen kendine düşeni yaptın. Ben de bana ait olanı yapmam mı zannettin? Ben seni de, hizmetçiyi de, Mansur b. Ammarı da, o meclisteki arkadaşlarını da affettim. Ben merhametlilerin en merhametlisiyim.

el-Yafiî, Ravzur-Reyâhîn (Beyrut 2000), s.199; er-Risâletül-Kuşeyriyye, s.136