Ayrılırken Allah'a emanet edebilecek kadar kıymetli biri olmalı insanın hayatında

Biz öyle cebi delik,
Astarı sağlam sevdaların çocuklarıydık
Buğusunda sabahın, ayazında sokağın
Üşümüşken ölesiye,
Isınırdık elbet bakışların deminde


Acı sandığım biberin tatlı çıkması gibiydi yollarımızın kesişmesi..


Bazen, kaybetmekte kurtuluştur. Ellerinden kayıp gitmesi kadar.


Günün birinde aniden yüreğin acırsa ama öyle böyle değil,çok acırsa…
bil ki öldüm sevgili,
bil ki öldün.

Ben güçlüydüm.Her gece ağlar ertesi güne hiç birşey olmamış gibi başlardım. Artık ağlayamayacak kadar zayıfım.


Kırıldığında insanlarla arana mesafe koyman gerekir.
Hissediyorlarsa yanına geleceklerdir.
Gelmiyorlarsa doğru mesafeyi buldun demektir.

el feneri kadar ışığın yoktu, güneş yerine koyduk, sende haklısın.



İnsanların görünüşlerine bakarak onlarda üstünlük bulmaya çalışanlar hep kaybetti.




Bu kadar kirlendiğin yeter dercesine hiç durmadan, bir an olsun vazgeçmeden yağan kar.Bir umut oldu insanlara, unutturmaya çalışıyor o kötü günleri.Saflığından belli