#Mücellâ #NazanBekiroğlu

“Küstüm demek ne kolaydı çocukken,
Şimdi ise alttan alıyoruz herkesi,
Çoğu zaman da istemeden. “

#Nazan Bekiroğlu

#Nazan Bekiroğlu

İçinden şiirsiz geçilemeyecek kadar derin gözleri vardı.

#Nazan Bekiroğlu (Nun Masalları)

Kelimelerimiz yanıp kül olduğunda başlar tükeniş… Aşk, susmayı seçmekle biter. Kavga varsa kelimeler var, yani ümit vardır. Bu yüzden değil mi bazen on tedavi seansında bulamadığımız dermanı,bir şiirden çekip çıkarmamız…

#Nazan Bekiroğlu vakt-i hazan

“Zihni Dolu Sepeti Boş Adam”

Öylesine işte, aniden, hiç sebep yokken.

Mor çiçeklere döktüm içimi,

Baharlar geldikçe,

Ve baharlar geçtikçe…

#Nazan Bekiroğlu - Mor Mürekkep

“Hiç olmazsa karanlık samimi” diye mırıldandı.

“Hiç olmazsa tek rengi var onun.”


#Nazan Bekiroğlu

“Yorgunum,
Anlatmaktan değil susmaktan.
Yaşamaktan değil, yaşamamaktan.
O kadar yorgunum.”

#Nazan Bekiroğlu

Züleyha ki Yusuf'u sevdi. İbtida, neyi ve kimi sevdiğini bilmedi. Sonra aşkın kaynağın bildi, Yusuf'u değil, Yusuf'ta tecella eden nuru sevdiğini fark etti. Yusuf da, ki rüyasında güneş,ay ve on bir yıldız ona secde etmişti, bir kuyuya atılmış ve kendisine zindanda rüya yorumu verilmişti, önce aşkın kaynağını bildi sonra nurun Züleyha suretinde tecella ettiğini fark etti. Biri suretten nura yükselirken diğeri nurun surette tecella ettiğini idrak etti.
İşte bütün hikaye: Kim düştü kuyuya, Yusuf mu, Yakub mu, Züleyha mı? Zindan kimin kaderi, Yusuf'un mu, Yakub'un mu yoksa Züleyha'nın mı? Yusuf, Yakub ve Züleyha yok aslında. Hepsi bir, hepsi O bir, hepsi tek bir.
#Nazan Bekiroğlu - Yusuf ile Züleyha