O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması
mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer...

Dayanılması o kadar da zor değildir, büyük ayrılıklar bile,
en güzel yerde başlatılsaydı eğer...

Utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer...

Yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık,
çalınan birinin kalbiyse eğer...

Korkulacak bir yanı yoktur aşkların,
insan bütün derilerden soyunabilseydi eğer...

O kadar da yürek burkmazdı alışılmış bir ses,
hiçbir zaman duyulmasaydı eğer...

Daha çabuk unuturdu belki su sızdırmayan sarılmalar,
kara sevdayla sarıp sarmalanmasalardı eğer...

Belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine delice bakmasalardı eğer...

Çabuk unutulurdu ıslak bir öpücüğün yakıcı tadı belki de
kalp, göğüs kafesine o kadar yüklenmeseydi eğer...

Yerini başka şeyler alabilirdi uzun gece sohbetlerinin,
son sigara yudum yudum paylaşılmasaydı eğer...

Düşlere bile kar yağmazdı hiçbir zaman,
meydan savaşlarında korkular, aşkı ağır yaralamasaydı eğer...

Su gibi akıp geçerdi hiç geçmeyecekmiş gibi duran zaman,
beklemeye değecek olan gelecekse sonunda eğer...

Rengi bile solardı düşlerdeki saçların zamanla,
tanımsız kokuları yastıklara yapışıp kalmasaydı eğer...

O büyük, o görkemli son, ölüm bile anlamını yitirirdi,
yaşanılası her şey yaşanmış olsaydı eğer...

O kadar da çekilmez olmazdı yalnızlıklar,
son umut ışığı da sönmemiş olsaydı eğer...

Bu kadar da ısıtmazdı belki de bahar güneşleri,
her kaybedişin ardından hayat yeniden başlamasaydı eğer...

Kahvaltıdan da önce sigaraya sarılmak şart olmazdı belki de,
dev bir özlem dalgası meydan okumasaydı eğer...

Anılarda kalırdı belki de zamanla ince bel,
namussuz çay bile ince belli bardaktan verilmeseydi eğer...

Uykusuzluklar yıkıp geçmezdi, kısacık kestirmelerin ardından,
dokunulası ipek ten bir o kadar uzakta olmasaydı eğer...

Issız bir yuva bile cennete dönüşebilirdi belki de,
sıcak bir gülüşle ısıtılsaydı eğer...

Yoksul düşmezdi yıllanmış şarap tadındaki şiirler böylesine,
kulağına okunacak biri olsaydı eğer...

İnanmak mümkün olmazdı her aşkın bağrında bir ayrılık gizlendiğine belki de,
kartvizitinde 'onca ayrılığın birinci dereceden failidir' denmeseydi eğer...

Gerçekten boynunu bükmezdi papatyalar,
ihanetinden onlar da payını almasaydı eğer...

Issızlığa teslim olmazdı sahiller,
Kendi belirsiz sahillerinde amaçsız gezintilerle avunmaya kalkmamış olsaydın eğer...

SEN GİTTİKTEN SONRA YALNIZ KALACAĞIM !!!

YALNIZ KALMAKTAN KORKMUYORUM DA...
YA CANIM ELLERİNİ TUTMAK İSTERSE !!!

Evet Sevgili,
Kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu,
kim uzanmak isterdi ince parmaklarına,
mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa tanıklık etmiş olmasalardı eğer !!!

Gecedir;
Çalarsın kapıları
açan olmaz.

Gecedir;
Hem de yıldızsız
göz gözü görmez,
Bir ses duyar irkilirsin,
Sarar korkusu yalnızlığın.
Rüzgâr eser savrulursun,
Düşersin kucağına karanlığın.

Gecedir;
Ararsın yolların bulunmaz,
Gecedir;
Kalbinin gürültüsünden durulmaz,
Üşürsün...
Sevdiğini düşünür, ısınırsın.
Gözleri gelir aklına...
Bir çift yıldız gibi
Asılır kalır karanlık göğe.


Gecedir;
An olur yenersin korkuyu,
An olur canın çeker
Oturursun bir köşeye
Dinlersin geceyi,
hissedersin...
Gözlerini yumup susarsın,
An olur,
gece olursun.

KÜSTÜM

çok sevdim diyen terk eden yarime
delice seven aşık olan yüreğime
seni seviyorum diyen dilime
umutsuzca bekleyen gözlerime KÜSTÜM

gecelerce seni düşündüren beynime
gerçek gibi görünen hayallerime
bir gülüşe kanan deli gönlüme
şimdi sızlanan kalbime KÜSTÜM

seni hatırlatan zalim gecelere
sevdiğini sölediğin tüm hecelere
yalanlarla dolu bütün cümlelere
bana ızdırap çektiren acılara KÜSTÜM

Gidiyorum ben.
Mutluyum gidişim için...
Artık yeni telaşeler girecek hayatıma, hayat savuracak yani bir şekilde, senden koparmaya çalışacak. Ben zannetmiyorum çabuk unutabileceğimi seni...
Gitmem gerektiği için gidiyorum,
Ya da sadece senden gidiyorum,varım aslında...
Gidiyorum artık...
Aklıma gelen her düşünce seni anlatmayacak bana,
Ya da ben öyle umut ederek gidiyorum.
Gidiyorum işte,
Bekleme benden açıklama yapmamı.
Susarım...
Çaresizce susarım sadece...
Elimden gelen bu.
Gidiyorum.
Gidiyorum da yanımdasın sen... Şarkıların,yazdıkların,şiirlerin yanımda hep.
Bir zaman devam ederim böyle.
Sen yokken seni yaşarım kendi kendime...
Kırıntılarınla oyalanırım.
Tekrar ben olurum belki...
Zaten uzun zamandır isteğim bu;
Daha az sen,daha çok ben olmak istiyorum artık...
Seni yaşamak istemiyorum kendi hayatımda...
-bazen unutsamda ayrı bir hayatım var benimde...-
Seni aramaktan bıktım baktığım tüm gözlerde...
Okuduğum yazılarda,kitaplarda,şiirlerde...
Dinlediğim şarkılarda,
Seni aramaktan bıktım ben artık...
Gidiyorum ben.
Artık olmayacağım,
seni bırakamıyorum ama senden kopmak için gidiyorum.
Bir yaralı yeter herşey için...
Ve ben "ikimiz" için yara almayı göze alıyorum.
"ikimiz" dedim yoksa "biz" mi olduk bu cümlede?
Gidiyorum,
Biz olmamak için biz olmadan gidiyorum.
Ya da biz olmadığımızı düşünüyorum.
Neyiz, biz olduk mu?
Gidiyorum.
Bu sefer ben gidiyorum.
Senden önce gidiyorum.
Ya da gitmeye çalışıyorum,çünkü sen gitmek bilmiyorsun.
Kal deme...
Diyemezsin...
Demezsin...
Dememelisin.
Gidiyorum,
ve seni çok seviyorum.
Belki dönüşümde daha az sen,
Daha çok ben olurum.

Bir çicek actı vakitsiz..
Sen geldin yüregime...
Mevsimsiz acan çicek yüreği soldurur[muş]..

Önce,
Bir yaprak düştü dalından..
Sonra,
Sen düştün ellerimden..

Ben bittim...

Yağmur yağdı..
Önce damlalar düştü..
Sonra,
Savruldu yapraklar..
Yeşili, sarıya bulandı yüzünün...

Sen ''bende'' bittin...

Oysa ne cok sevmiştim seni..
Mevsiminde soldurdun çiceklerimi..
Gelişin gibi zamansız oldu gidişin..
Ya çok erken ya çok geç !

Şimdi,
Ne sen kaldı ne ben..

Ne çicek kaldı ne de yaprak..

Yok hiçbirsey yok...

Bundandır;
Zamansız yüreğe düşen aşk'a ağlamam...

Aklımda çekip gitmeler var şu günlerde...
Tüm yolları tıkadığımı zannederken bir film afişinde gördüm gitmelerimi...
Onları da yok edemem ki...
Her şeyi silsem, yok saysam neye yarar?
Çekip gitsem buralardan...
Çekip gitsem her şey geride mi kalacak?
Tüm yükümle gideceğim aslında farkındayım...
Kendimle...
Kişiye kendinden daha büyük yük yoktur sanırım...
Kendimi bırakıp gitsem...
Mümkünse gitsem...
Kendimi cumbadaki masada, kahvemle ve Ahmet Altan'la bırakıp gidebilseydim, yanıma da sadece sigaramı ve özbenliğimi alabilseydim...
İşte o zaman çekip gitmelerim ne güzel olurdu...
Durağan bir otel odasında, hareket halinde bir sigaranın dumanıyla...
İşte ilk nefes... Çok acı çekiyorum ben...
Ardından ikinci nefes... Evetttt, çokkk acıyor içim...
Üçüncü nefes... Ağlamak istiyorum...
Dördüncü nefes... Ağlıyorum işte...
Beşinci nefes...
Gözlerimden acımla birlikte akıyor yaşlar...
Altıncı nefes... Artık susmak istemiyorum...
Yedinci nefes... Konuşmaya başladım bile...
Sekizinci nefes... Git lütfen... Giderken sessiz ol ama...
Dokuzuncu nefes... Yalnız kalmalıyım...
Onuncu nefes... Problemler çözümü içinde taşır, hadi onu bulalım şimdi...
On birinci nefes... Ama önce asıl problemi bulalım...
On ikinci nefes... Hadi bul şu problemi...
On üçüncü nefes... Buldum galiba...
On dördüncü nefes... Hadi beni öldürsene...
On beşinci nefes... Biraz daha yanayım...
On altıncı nefes... Zerrem kalmamalı yanmayan..
Ve son nefes... Aman Allahım bu küller ben miyim?
İşte böyle bitmeli o sigara... Ve ben yanıp küle dönmek istiyorum işte böyle... Hikayedeki gibi olmalı... Küllerimden yeniden doğmalı...

Aklımda çekip gitmeler var şu günlerde...
Tüm yolları tıkadığımı zannederken bir film afişinde gördüm gitmelerimi...
Film gibi gerçek hayatlarda, masalsı küllerden yeniden doğmak isteğimi gördüm...
Gitmelerim... Çekip gitmelerim...
Yanmalarım... Tek zerrem kalmayana dek yanmalarım...
Doğmalarım... Küllerimden masalsı doğmalarım...
Gitmelerim... Ve güllerin içinden, ve küllerin içinden dönüp gelmelerim

senınle ben bu öykunun kaybeden ıkı kahramanıyız oysa ne kadar ısterdım kazanabılmeyı bu oykunun mutlu bıtmesını..okudugum tum oykuler hep mutlu bıtterdı..neden bızımkısı oyle bıtmedı..
zoru basarırdık oysa bız..
aslında hıcte oyle degılmıs..
ne suclu sensın nede ben..
sadece biz dunya denen cehennemın kurbanlarıyız..
daha ne kadar surer bu acı bılmem..
hersabah unuturum dıye bı umutla yataga yatıyorum.ve sabah kalkıyorumkı yıne herseydesın..
sana kızmıyorum kızamıyorum..ınsan sevdıgıne kızabılırmı?
bız malup olduk..yuregımızdekı o caglayan su kenarında bır yuva kuramadık..
olsun be belkı bırgun bu dunya denen cehennem yanmaktan vazgecer..
ya da bız kaybeden olarak kalır ve yanarız..

Sensizlikte Üşüyorum


Sensiz şehrimde fırtınalar kopuyor sanki.
Ölümün hırçın dalgaları kıyısız ömrümde
Her vuruşta bir parçamı alıyor
Üşüyorum işte ..
Gözlerim, gözlerini arıyor gökyüzünde...
Ama gökyüzü kapalı göstermiyor bana yüzünü bile..

Şehre yağmur yağıyordu
Bereket dağıtan yağmurlar bile acımasızdı sensizlikte...
Her damlasında saçlarıma kor ateşler düşüyordu
Tüm şehri dolaşıyorum çıplak ayaklarımla
Önümde seni bulma umutlarım...
Arkamda beni kovalayan zifiri yalnızlık.

Saatler geçmek bilmiyor
Gözlerim bir an saate dalsa
Yelkovan cellatlığa,
Akrep ise karanlığa bürünüyordu.
Umutlarıma akbabalar üşüşürken
Dikenler batıyor sensiz yüreğime
Hançerler med-cezir gibi giriyor içime
Sensizlikte üşüyorum

Yaşayamıyorum sensiz
Susuyorum
Rüzgâr bile sessiz
Ayaklarım yoruluyordu
Çukurları dolduran su birikintilerine çarpa çarpa
Soluk almam zorlaşıyor her adımımda
Arsız dikenler yetişiyor yüreğimin toprağında
Ayazlar kapı eşiğinde beni beklerken
Sensizlikte üşüyorum...

Üşüyorum ya
Bedenimi, hasretinin kıvılcıma atıp ısınmak istiyorum
Hayır... hayır
Isıtmıyor hücrelerimi hiçbir şey
Denizlerde yansam, ateşlerde sönsem de
Sensizlikte üşüyorum

Bir sokak lambası görsem
Sen diye seviniyorum işte
Hayal olduğunu anlatınca köşe başına yılıyor yüreğim
Ağlamak geliyor içimden
Ağlayamıyorum bile .
Sensizlikte üşüyorum

Sanki sensiz duygularım bölük pörçük
Yıldızlar varsa da gökyüzünde, sanki bana sönük
Ölümü ensemde hisseder gibiyim
Kimsenin olmadığı sokaklara girmiyordu ayaklarım
Korkuyordum işte
Karanlıktan değil ;
Sensizlikte ölümün kalbimi esir almasından
Korkuyordum.
Kılcal damarlarımdan canımı çekiyorlar sanki
Her yerde seni ararken
Sensizlikte üşüyorum.

Sevgili...

Düşlerin parlayıp söndüğü yerde, el gibi durursan bir gün, gözlerin bir çığlık, yaralı bir haykırış gibi, çok uzaktan geçip giden gemilere dönerse, bir yarım ezgi takılır dudaklarıma ve bütün şehri hüzün basar, yapayalnız kalırım yine...

Bir haber, bir ses gelmeyince senden, dal incinir, dostlar küser; yaprak dökerim kaybolmuş sokaklarda ve gönül çalamaz olur aşkın sazını...

El gibi durursa bir gün, yüreğim uçurum olur, uçurumsa yutar sevdadan yana ne varsa, uçurumsun ey aşk, ey sevda...

Oysa sen sakin göllerimde ki kuğu, ekmeğin buğusuydun, birer çiğ damlasıydık aşkın nisan yaprağında...

Göğsüm daralıyor düşlerin parlayıp söndüğü yerde;

El gibi durma şimdi, sana gülümsemeler yakışıyor;

Sana veda değil, merhabalar yakışıyor;

SANA TÜRKÜLER YAKIŞIYOR....

FARKLISIN

Hani görünmeyen güzellikler vardır ya;
İşte onlardan birisin sen,
Varsın ve farklısın.

Birşeyler var içinde kıpır kıpır,
Açmak istiyorsun onları sahiplerine,
Yapamıyorsun;çünkü farklısın.

Görünmeyeni görüyor,
Hissedilmeyeni hissediyorsun.
Her şeyden kendince bir mutluluk çıkarmasını,
Evet,çok çok iyi biliyorsun,
Farklı olmak farkın işte.

Bazen düşünüyorsun ben kimim neyim gibilerinden,
Sen sensin ve öyle kalacaksın,
Devamlı,evet devamlı farklı olacaksın.