Yarım Şiir


Seni sevmek, bir akşamüstü taze ekmek kokusu gibidir, aç karnına,
Ve yanına bir dilim peynirdir,
göz açıp kapamaktır hayat, tadı damağınızda kalan
yeri, adı, sanı bilinmeyen o sevgilidir

Güller koparırken bahçeden
Papatyalara çevir başını der
Ömrü uzun papatyalar
Daha mı şanslıdır güllerden

Yüreğinde ne varsa ona müteveccihen yol alır,
gönlünün yoksul sevdası sandığın o volkanik ateş
teveccüh görmeden yanarken dağbaşlarında,
ne aradığını hatırlıyor musun marazi aşk şarkılarında

Yakın dur, gözlerim seçmiyor
Sesini yükselt kulağım duysa da yüreğim duymuyor
Kör gözlerin gördüğü zamandayım
Göller üzerinde dört mevsim sazlıklardayım
Esen rüzgardayım üşütmeyen
Denize bakıyorum tepeler üzerinden
Gelmeyen gemilerin güvertesindeyim

Beni sevmek, anlaşılmaz bir kitabın ilk sayfası gibidir
ikinci sayfaya geçemediğin,
söz verdiğin okumak için, okuyamadığın lakin,
merak ettiğin, bir anlayan olursa çeker gider dediğin

Bir ****** sevmek lazım, binlerce arıbeyinin tek kraliçesi
Sigaradan kısılmış sesi
Ve rakı kokan nefesinde hüzünler olan
Gözlerinde mutluluk marifetim
Pudra kokulu odalarda prangalı hürriyetim
Bir ****** sevmek lazım
Ki alsın başını duvarlara çalsın mülkiyetim
Ruhum kapıda sıraya girenleri kıskanmasın

Küçük bir kentin pavyonunda çalışmalı
Akşamları iş çıkışı takıldığın
Sesini dinlemelisin
Varsa servetin tüketmelisin
Şehir seni konuşmalı
Yürürken seni işaret ettiklerini bilmelisin

Tüm afran tafran dökülürken kaldırımlara,
anlaşılmaz kitabın paramparça okunmaz halde,
bir gül bulunca yerde, ona götürmelisin

Oysa seni sevmek
Baharda açan bir çiçek gibi uyumlu
Soframdaki ekmek gibi doyumlu



Oğuzkan Bölükbaşı