Üşüyorum Anne Üşüyorum Anne Yüreğin cennetim, gözlerin güneşimdi Şimdi boynu büküğüm... Yokluğun ne amansız bir sızı.! Oysa gözlerinde dört mevsimi bildim Yokluğunun soğuk elleri hep üzerimde Ondan mıdır üşüyüşüm Ondan mıdır bedenimin yorgun Yapraklarımın düşüşü Sen tamamlayamadığım eksik yanım İçimde ki acı, sana gelemeyişimin telaşı Özlemin içimi kemiriyor Sensiz olmuyor, öksüzlük anlımda yafta Bir bilsen.! Hiç bir şey tat vermiyor Doluya koysam boşa çıkıyor Hangi dilden anlatsam seni yetersiz kalır Seni anlatmaya hiç bir alfabe yetmez Canıma can katanım. ! Sensizlik sol yanıma çivilenmiş gibi Hangi çiviyi çeksem İçinden bir sen akıyorsun anam İçimi ezen çaresizlik, aklımın dar sokaklarında seni hatırlatan anılar Boynumu büken öksüzlük Ne acıdır bilir misin? Çok oldu aynalara küslüğüm Ne zaman bir aynaya baksam Bir boynu bükük ben görürüm İçim daralır, yüreğim ezilir Ve öksüzlüğümün aynadaki yansıması Kalbi kırık bir kadın Ahh yanımda olsan.! Yüreğinin sıcaklığında erise, içimde ki buz kütlesi Başımı göğsüne koyup saçlarımı okşasan Şefkatinle yaralarımı sarıp, iyileşsem Üşüdüm, üşüyorum anne.! ---Gülşen Polat--- |
Saat: 02:19 |
Telif Hakları vBulletin® Copyright ©2000 - 2024, ve
Jelsoft Enterprises Ltd.'e Aittir.