Sesleniş

Yüzüme ulaşılmaz yolların bitiminde de olsan seninleyim…...
Olmazların zor dayatmalarına direniyorum cesur onurumla…
Nerde olursam olayım şahit tutuyorum seni ,
faili meçhul yaşam kayıplarımın çetelesine…
Adından çiçekler ekiyorum duvarlarıma..
Bilsem de senin emin ellerinle sulandığını,
yinede papatyanın telaşı vurmuş yüzüme

Pusuya yatan ölümün, yıkılmaya yüz tutmuş haliyle geldim sana…
Ömrümün en ağır ukdesinden, ruhuma sahip çıkman adına…
Adil olmayan, çıkmazlarımda savrulan badi sabahlarda biriktim aşk(ın)la…
Şimdi en yüklü, en vakitsiz zamanlardan hesaba çekildiğim şu anda,
gözlerime düşen arayış, çetelesine çizdiğin cesur onurun..
Tek hamlede devirip çıktığım yoluna..

BEKLE BENİ YAR….

Eylüle kuruyorum saatlerimi…Ağustos’u yok sayıyorum ömrüme..
Sen varsın diye korkmuyorum beklemekten…
Otobüs peronlarına asıyorum iri puntolu pankartlarımı…
“GELECEK VAR” diyorum….
”Duracak var ,inecek var” diyenlere inat…
Yaşıyorum işte gökyüzü…
Sevdamı yüreğimde, göğüs kafesimde saklıyorum…

Kesik ritimli eylül zamanların tik takına bulanıyor adımlarım…
Hesap düştüğüm ömür sayfamda dağlıyorum,
ısmarlama baharlarımdan kalma ağustosları…
Ehemmiyeti diline mühürlü sus’um, peronlarda astığın bekleyişlerine ses getirir…
Yorgan altı sakladığım uykusuz umuda devrilsin bütün avazlar…
Bilasur’ca göze aldığım sevda, bedevi şimdi yangınlara…
Vakti doldu sözlerimin…
Seni, azalmayan bir kelamın imasında ağız dolusu sevdim…
En deli yanımla şimdi gelişim…

Biliyorum “GELECEK VAR”…
Soğuk ve salim bir ateş içinde İbrahimi bir dirençle,
yangınların mavi alevinde seni beklemeye gidiyorum yar…
Gözlerim yollarında,sevincim kollarında,
umudum izlediğin sema da olacak…
Gülersen sevinçlerim senin,ağlarsan omzum senin,
yaşarsan ömrüm senin,taşırsan acılarımız ortak olacak…

Ayyuka miraç’lanan bu feryatla vurulsun artık gitmeler yar…
Deniz ardı fırtınalarımın, savaşçı lisanında kuşandım gardımı…
BEKLEDİN, GELDİM…
Giyotine baş eğdirip sancılarımı senden gelene selam tadında vardım; adım boyu, ağıdım boyu…
Nem kaldı ki yangınımdan başka…
Beni dilinde tutsak ağırlarsın…Bilirim en çok da yanılmışlıklara ağlarsın…
Sustur yağmurlarını…Kelebek ömrüne eş kıl çığlıklarını…
Eyvallah dedim, beklediklerine geldim…
Kıl beni kendine…

Dağların doruğunda yakılan nevroz ateşlerinin coşkusu şimdi,
yüreğime saldığın sevgin…Yangın mavisi şimdi Karadeniz’in suları…
uzun bir hava gibi soluksuz çekiyorum seni…
Düşlerimin kıyısına ırmaklar ekliyorum içimin yangınlarından…Kapatıyorum kapılarımı geçmiş ölümlerin ardından…Anlatıyorum uçsuz bucaksız Karadeniz’e duvarların saklı dilini…
Kuytunda susuyorum avazımı…
Geldin ya; soyundum işte sessizligimden…Giyinip gitti sızım…
Sen yüreğime benzin döküp kibrit çakan usta bir kundakçısın…

Yüzümün beyhude yoksulluğunda mıhlanan
bir kahırlık aşkın kıyısında çiçeklendim…
Dilimin karmaşıklığı, berraklaştı sularında…
Düşümü zorluyor şimdi düşün…
Delirir mi umuduma gece..Savrul pervasızca içime…
Eğil parmak uçlarımda zonklayan kalemime…
Hadi, kapayalım kapıları…Son sus’umla, son cümlem ol dilime…
Avaz avaz sen yankı kes gök kubbede…

Şule İDİZ & Hasan KARADENİZ