Nasibim kadar seviyorum seni.. Ötesini bekleme..
haram...

Suretimde ki tebessüme bakıp aldanma...
Gözlerim ''O''ndan kalma hüzünlerle dolu......
Lem'a Lem'a ışıldayan seyyareler ,
nerden bilebilir ki gökyüzünden bakınca..
Kalu bela'dan emanet bir aşkın nâr'ında yandığımı..

Çöllerin dile geldiği ;dağdağalı bir geceydi...
Yunus'un tahtelbahri'si gibi, sığınacak liman ararken..
Rastlaşmıştı gözler..
İcaz'ül beyan ettim dilimdeki son cümle ile..
Haykırdı sessizce ..
Kelimeler..
Duyan sadece ruh'umdu...
Gören , bilen sadece oydu...

Arafat'a git , demişti...
Kudüs'ü dolaş..
Ruh'unu Ganj suyunda yıka..
Dicle kenarında otur..
Mısır'ı bil...
Firavunlara kafa tut..
Sen ibrahim'sin...
Ateş'i tatmadan gelme...
Sonra düş , leyla'nın düşlerine..
Mevlana'nın dizelerini kokla.
Şems'i anla...
En son Ölüm çıkacak karşına..
Heybesinde ki nasihatleri iyice dinle..
Ve öylece gel yanıma...
Demişti...
Bunlarmış düşen nasibime.. ve ,
Ve ‘’Sen’’..
Nasibime düşenler kadar sevdim işte…
Ötesini isteme..
Kıyamet gibi bir yerdi…
Biri’ sûr’ a üfledi…
Biri dağları yerle bir eyledi..
Biri ağladı.. biri güldü…
Ama kimse beni bilemedi…

Nasibim kadar sevdim.. nasipten ötesi haram'dı..
kalbime söz dinletemedim...

İbrahim İNECİK