Annem Ersoy Oktay




Annem

Beni görünce, çocuk gibi ağladı annem.
O asla sarsılmayacak, iradeli güçlü kadın.
Bana yol gösteren kılavuzum, yol ışığım.
Dünyaya sebebim, ebedi yaşam kaynağım

Dünyasını dünyama çekinmeden adayan,
Herkes gitse de, hep yanımda kalacak olan,
Kırılmaz inat, kimsenin bükemeyeceği bilek.
Ruhumu kaplayan, bulunamaz eşsiz ipek.

Kavururum akacak tek damla gözyaşına...
Uğruna canlar feda edilen tüm hazineleri
Sen beni sonsuz sevginle bir okşa yeter
Kalmaz bende asabiyetin toz taneleri...

Senin eksikliğini kim tamamlar dünyada?
Bahşetseler dünyayı, hep kalacak yarım.
Yüzümden, gülümsemenin zerresini çeksen,
Paramparça olur dünyam, yanar kavrulur canım

Âlem de.. sende tattığı duyguları arasa da
Bulamayacağını anlayacak divane aklım
Ummanlar sevgimi, seni, yazacak gibi olsa da
Bu kendimi kandırdığım, basit bir varsayım.