Kahraman Tazeoğlu

**SonSuzLuq** · 13.01.2015, 17:39

Seni kırmaktan başka bir şey yapmayan birinin seni sevdiğine inanma. Seni sevmesini de bekleme...
Çünkü seven insan incitmekten korkar sevdiğini. Bir damla gözyaşına bile kıyamaz, üzemez...
Kendine bir iyilik yap ve umrunda bile olmadığın birini artık sevme! Senin ona olan sevgini kullanıp seni üzmesine izin verme. Kalbine acı veren değil, huzur veren birini sev.
Çünkü sevmek güzel şey, ama karşılıklı olduğu sürece...

Aşk bir savaşa dönüşmüşse, kazanan yanlızlık olur!
Aşka başladığımızda, çevremizle kendimiz arasına iki kişilik kale duvarları öreriz. Ve aşk bittiğinde o kalenin içinde tek başımıza otururuz.
Aşk, içimizdeki büyük boşlukları dolduracakmış gibi gelip,
daha büyük boşluklar bırakarak gider.

“Seviyorum” diye başlayıp, “gidiyorum” diye biten bir cümleydi bizim hikayemiz.
Hep yan yanaydık aslında ama aramızda uçurumlar büyüttüğümüzün farkına varamıyorduk bir türlü. Bu yüzden biz seninle hep iki kişi olduk ama asla bir çift olamadık.
İşte sevmek böyledir! Küçücük bir esinti için, fırtınalar feda edersin.
Yine de düşünür insan “Değdi mi?” diye.
Anlarsın ki; uğruna ödediğin bedeller, mutluluğuna gölge düşürüyorsa, hak ettiğin mutluluk sana biraz pahalıya mal olmuştur.

Çok seviyorsan birini,
Öyle bazı şeylerden çok değil; her şeyden, herkesten çok seviyorsan, yani "o benim hayatım" diyorsan,
Bir ayrılık sonrasında yalnızca çok sevdiğin kişi değildir kaybettiğin.
Mutluluğunu kaybedersin, huzurunu kaybedersin, uykularını kaybedersin...
Belki ölmezsin ama yaşamak da denilmez içinde olduğun duruma.
Çünkü hayatını kaybedersin...

Seni ağlatan kişi uzanıp dokunmuyorsa yanaklarına,
silmiyorsa gözyaşını; boşver ağlama...
Senin saçlarına,
Senin ellerine,
Senin yüreğine dokunmasına ihtiyacın olduğunda uzak duruyorsa senden, sil at onu hayatından.
Çünkü senin kalbine değemeyen, gözyaşına hiç değmez...

Sevilmek için sakın değişme!
Çünkü daha fazla aşık olan taraf sen olursun, çok üzülürsün…
Her şeyinle kabullensin seni, nasılsan öyle bassın bağrına… Çünkü değişmek için çok zaman harcarsın; kendinden, kişiliğinden çok taviz verirsin…
Sevecekse eğer, bırak sen olduğun için sevsin…
Birisi istiyor diye sakın değişme!
Kimin için, neden ya da nasıl değiştiğin hiç önemli olmaz canı gitmek isteyene.
Kafasına koymuşsa eğer gitmeyi, “sen çok değiştin” olur en güzel bahane…

Ben eskiden bu kadar isyankâr değildim!
İçim ezilirdi de neden demezdim.
Kahrımdan yanardım da inlemezdim.
İnsan yaşlandıkça daha da çocuklaşıyor. Biri kalbini kırsa, oyuncakları
kırılmış gibi oluyor. Eskiden böyle miydin ben? Yabancılar içinde bile yabancılık çekmeyecek kadar güçlüydüm.
Belki aşkı öğrenemedim ama aşk bana kendisine rağmen nasıl ayakta kalınabileceğini gösterdi.
Ya sen?

OÌˆyle inanmısÌ§tım ki mutlu olacagÌ†ıma.
O kadar emindim ki kalbimin karsÌ§ılık bulacagÌ†ına.
Ama... maalesef, kaybedisÌ§lerin en acı olanı mutlulugÌ†a ramak kala olanıymısÌ§...
BUKRE

Kalbinin kırılmasındansa, yarım kalmaktansa, yarı yolda birakılmaktansa "yalnız" olmak daha iyidir.
Çünkü gerçek aşk mutlu bir gün değil, mutlu bir ömür geçirebilmektir sevdiğiyle.
Bu yüzden,
Hangi omuza yaslanacağına değil,
Hangi omuzda yaşlanacağına karar vermeli insan...

Beni attığın uçurum, hayat merdivenim oldu. Ben acılarıma sarılarak acılarımı sarmayı öğrendim ve ayaktayım.
Sana sitem etmiyorum.
Sadece şunu istiyorum;
dön ve bende kalan günahını al. Sonra git ve hak ettiğin gibi kal!

Bizim aramızda yalnızca iki şehrin uzaklığı yok artık.
Çok daha fazlası var...
Kırılmış kalpler var aramızda, ikimizin de... Yıkılmış umutlarımız var... Geç kalışlarımız var birbirimize. Bir türlü üstesinden gelemediğimiz güvensizliğimiz var.
Bu yüzden aramızda artık hiçbir şey yok...

13.01.2015, 17:39	#1 (permalink)
SonSuzLuq Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Kahraman Tazeoğlu Seni kırmaktan başka bir şey yapmayan birinin seni sevdiğine inanma. Seni sevmesini de bekleme... Çünkü seven insan incitmekten korkar sevdiğini. Bir damla gözyaşına bile kıyamaz, üzemez... Kendine bir iyilik yap ve umrunda bile olmadığın birini artık sevme! Senin ona olan sevgini kullanıp seni üzmesine izin verme. Kalbine acı veren değil, huzur veren birini sev. Çünkü sevmek güzel şey, ama karşılıklı olduğu sürece... Aşk bir savaşa dönüşmüşse, kazanan yanlızlık olur! Aşka başladığımızda, çevremizle kendimiz arasına iki kişilik kale duvarları öreriz. Ve aşk bittiğinde o kalenin içinde tek başımıza otururuz. Aşk, içimizdeki büyük boşlukları dolduracakmış gibi gelip, daha büyük boşluklar bırakarak gider. “Seviyorum” diye başlayıp, “gidiyorum” diye biten bir cümleydi bizim hikayemiz. Hep yan yanaydık aslında ama aramızda uçurumlar büyüttüğümüzün farkına varamıyorduk bir türlü. Bu yüzden biz seninle hep iki kişi olduk ama asla bir çift olamadık. İşte sevmek böyledir! Küçücük bir esinti için, fırtınalar feda edersin. Yine de düşünür insan “Değdi mi?” diye. Anlarsın ki; uğruna ödediğin bedeller, mutluluğuna gölge düşürüyorsa, hak ettiğin mutluluk sana biraz pahalıya mal olmuştur. Çok seviyorsan birini, Öyle bazı şeylerden çok değil; her şeyden, herkesten çok seviyorsan, yani "o benim hayatım" diyorsan, Bir ayrılık sonrasında yalnızca çok sevdiğin kişi değildir kaybettiğin. Mutluluğunu kaybedersin, huzurunu kaybedersin, uykularını kaybedersin... Belki ölmezsin ama yaşamak da denilmez içinde olduğun duruma. Çünkü hayatını kaybedersin... Seni ağlatan kişi uzanıp dokunmuyorsa yanaklarına, silmiyorsa gözyaşını; boşver ağlama... Senin saçlarına, Senin ellerine, Senin yüreğine dokunmasına ihtiyacın olduğunda uzak duruyorsa senden, sil at onu hayatından. Çünkü senin kalbine değemeyen, gözyaşına hiç değmez... Sevilmek için sakın değişme! Çünkü daha fazla aşık olan taraf sen olursun, çok üzülürsün… Her şeyinle kabullensin seni, nasılsan öyle bassın bağrına… Çünkü değişmek için çok zaman harcarsın; kendinden, kişiliğinden çok taviz verirsin… Sevecekse eğer, bırak sen olduğun için sevsin… Birisi istiyor diye sakın değişme! Kimin için, neden ya da nasıl değiştiğin hiç önemli olmaz canı gitmek isteyene. Kafasına koymuşsa eğer gitmeyi, “sen çok değiştin” olur en güzel bahane… Ben eskiden bu kadar isyankâr değildim! İçim ezilirdi de neden demezdim. Kahrımdan yanardım da inlemezdim. İnsan yaşlandıkça daha da çocuklaşıyor. Biri kalbini kırsa, oyuncakları kırılmış gibi oluyor. Eskiden böyle miydin ben? Yabancılar içinde bile yabancılık çekmeyecek kadar güçlüydüm. Belki aşkı öğrenemedim ama aşk bana kendisine rağmen nasıl ayakta kalınabileceğini gösterdi. Ya sen? OÌˆyle inanmısÌ§tım ki mutlu olacagÌ†ıma. O kadar emindim ki kalbimin karsÌ§ılık bulacagÌ†ına. Ama... maalesef, kaybedisÌ§lerin en acı olanı mutlulugÌ†a ramak kala olanıymısÌ§... BUKRE Kalbinin kırılmasındansa, yarım kalmaktansa, yarı yolda birakılmaktansa "yalnız" olmak daha iyidir. Çünkü gerçek aşk mutlu bir gün değil, mutlu bir ömür geçirebilmektir sevdiğiyle. Bu yüzden, Hangi omuza yaslanacağına değil, Hangi omuzda yaşlanacağına karar vermeli insan... Beni attığın uçurum, hayat merdivenim oldu. Ben acılarıma sarılarak acılarımı sarmayı öğrendim ve ayaktayım. Sana sitem etmiyorum. Sadece şunu istiyorum; dön ve bende kalan günahını al. Sonra git ve hak ettiğin gibi kal! Bizim aramızda yalnızca iki şehrin uzaklığı yok artık. Çok daha fazlası var... Kırılmış kalpler var aramızda, ikimizin de... Yıkılmış umutlarımız var... Geç kalışlarımız var birbirimize. Bir türlü üstesinden gelemediğimiz güvensizliğimiz var. Bu yüzden aramızda artık hiçbir şey yok... Benzer Konular Kahraman Tazeoğlu Yaralı Sözleri, Kahraman Tazeoğlu Sözleri, Kahraman Tazeoğlu Yaralı... Kahraman Tazeoğlu Kimdir ? Kahraman Tazeoğlu... En Yeni Kahraman Tazeoğlu Sözleri, En güzel Kahraman Tazeoğlu Mesajları, Kahraman Taz... Kahraman Tazeoğlu - Düş'tüm... Söz / Kahraman Tazeoğlu... Paylaş Share this post on Twitter Papatya beğendi. Follow @Forumaski __________________

Seçenekler	Arama
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder	Arama: Gelişmiş Arama Yap
Stil
Normal Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde gösterime geç