Çiçeğimdin

Çiçeğimdin!...
Başka yağmurlarla,
başka topraklarda,
başka baharlarda yeşerdin...
Oysa, yaslardın da göğsüme başını,
‘’Sadece senin mevsimlerinde açacağım!...’’ derdin...

Çiçeğimdin!...
Yolumu gözlerdin bir zamanlar hani,
dilinde ağıt, kaleminde şiir olurdu ölümsüz sevdan.
Hüzünleri toplardı da gözlerin bazen yalnızlıklarında,
hani yağmur toplayan bulutlar misali mahzun,
öylece usul usul mutluluktan ağlardın...
Ümitle, sevgiyle, hasretle,
aldırmadan yüreğine dokunan soğuk eline gecenin,
kara, yağmura, fırtınaya, zahmetine hayatın,
sabırla,
sevgi bahçemde açacağın günü beklerdin...
Hani, yumardın da gözlerini, açarken sıcacık ellerini semaya,
‘’Ayırma sakın bizi Allah’ım!...’’ diye dualar ederdin...

Çiçeğimdin!...
Çoktan geçti bahar mevsimim,
çoktan soldu çiçekleri gönül bahçemin.
Güz sevimsizliğindeyim ömrümün,
karamsar çırpınışları gezinir yitik sevdamın gönlümde şimdi...
Sen,
uzak diyarların,
uzak iklimlerinde,
yine açıyor musun yorgun bahar sabahlarına,
boynu bükük bir mor menekşe misali hüzünle, bilmiyorum?
Buralarda,
havalar puslu, gönüller yaslı, sevdaların matemi var.
Bir kuru gül yaprağı misali şimdi,
saklarım gönül sayfalarımda seni çiçeğim, vuslata kadar...