Masalsı çocukluğumuz

[semragül]

Masalsı çocukluğumuz

Bir varmış,bir yokmuş,diye başlardı masallar.
Hep bir Kafdağı vardı aşılmayan,
Ve ardında bir umut,hiç ulaşılmayan.

Sevgiler vardı,masallar kadar sade,
Sevgililer vardı,
Ya bir prens,ya şehzade.

Dedem anlatırdı,nur yüzü parlayarak,
Dinlerdi ninem,
Kah gülüp,kah ağlayarak,
Hep bir başka güzellikti sonu.
Boşa çıkardı her zaman,
Kötülerin oyunu.

Şimdi büyüdük artık,
Birden yıkıldı kaf dağı,
Yıkıldı güzelim umutlar.
Sardı sevgi dolu gönülleri,
Birer karanlık bulutlar.

Şimdi bir başka masalda yaşıyoruz,
Mutsuz,
Gönüller susmuş,
Gönüller dilsiz.

Sildi gök kuşağı yedi rengini,
Hazan değmiş bahçelerde,
Çiçekler renksiz.
Şimdi büyüdük artık ,
Silindi hatıralardan
Masalsı çocukluğumuz.

Unuttuk sevgilerin buruk lezzetini,
Unuttuk vefa dolu duyguların kıymetini.
Soldu gönüllerde yedi veren gül,
Sustu seherlerde uyanan bülbül.

Sildik geçmişin tatlı anılarını,
Kapattık gençliğimizin
Işık sızan kapılarını.

Şimdi bir bilinmeze dolu dizgin yolculuğumuz.
Ah!! Ne tatlı günlerdi,
Ne tatlı günlerdi,
Masalsı çocukluğumuz.

Mehmet Taş