Hani yağmur düşer ya toprağa,
Çeker derinden kokusunu.
Hani bir dal nasıl bağlıdır yaprağa, ...
Düşeceğini bilmeden.
Ve karlar nasıl bir aşkla yağarsa bir dağa,
İşte öyle seviyorum seni.

Hani kayar bir yıldız,
Sarhoşca bir sevinçle.
Hani meltem okşar ya denizi,
Hani dalgalar nasıl bir aşkla kucaklar sahili,
İşte öyle seviyorum seni.

Deniz üstünde yürür gibi mesela,
Kar suyu içmek gibi örneğin.
Yazın ince bir yağmurun,
Ruhumu yıkayıp geriye
Mavi bir gökyüzü bırakması gibi..
İşte öyle seviyorum seni.

Hani kışlar vardır zehir kıyamet,
Hani üşüdükçe sokulursun ateşe.
Bir sigara yakarsın sonra,
Soğuk bir nefesle.
Ta içine işler ya,
Yalnızlığın renkleri.
Öyle seviyorum işte.

Çığlık çığlık bir martının
Kanatlarında taşıdığı umut kadar...
Gri hüzne b/ulanmış yeryüzüne
Sapsarı bir gün/eşin
Eşlik etmesi kadar....
Bir yokluğun içindeyken,
Bir parça ekmek bulmuş kadar...
Ağladığın gecelerde,
Gözlerinden düşen gözyaşların kadar seviyorum.

Hiç bilmesen de,
Yokluğun dayanılmaz.
Ama u/mutlu her şeye rağmen,
Olmayan varlığına olmuşcasına sarılarak...
İşte öyle seviyorum seni...

Anlatmak zor,
Benzetme bulmak zor,
Seni bu kadar seviyorken,
Tabiat çaresiz,
Ben çaresiz...

《 Ahmet Çabuk 》