Yaşar Kemal - Küskün Kalbe Şiiri

Güneşim doğmuyorken ıssız uzun gecelerde
Işığım olmuştu adın kafiyesiz hecelerde
Yıldızlar kadar uzak çöl çiçeği kadar yanlız
Sensizliğin ölümümdü. Bıçak gibi insafsız
Bir kelepçeydi sevgin, uğruna ölmeye değerdi
İnan sevgim karşısında dağlar boyun eğerdi
Karşılıksızdı sevgim hiç bir şey beklemedim
Sevmendi tek isteğim, bire bin eklemedim
Hala aynı hedefim; inatla sadece sen
Ne kadar sevinirdim bana bir gülümsesen
Hiç boşuna somurtma derdini biliyorum
İstesem de bırakamam, seni çok seviyorum