Yaşar Kemal - Yağmurda Kaybettiklerimize Şiiri

[YeşiL6]

Yaşar Kemal - Yağmurda Kaybettiklerimize Şiiri

Yağmur yağıyor şehrimin sokaklarına
Camlarıma vuran küçük damlaların sesi
Belirsiz bir yönden gelen rüzgarın sesine karışıyor
Gözlerim yerdeki bir noktaya takılı
Damlacıklarla beslenen küçük bir su birikintisi
Kulaklarımda annemin ninnisini hatırlatan yağmurun sesi..
Küçük damlalar gücünden emin
Yokuş aşağı akan dereler oluşturuyor
Bir nuh tufanı yaratmak ister gibi
Birleşip kükreyen öfkeli bulutlar mağrur
Kimini evsiz, kimini annesiz, babasız, kardeşsiz
Bırakmak ister gibi yükleniyor şehrime
Sizin suçunuz der gibi
Yağmurun şiddetiyle son yaprakları kopuyor
Sonbaharı yaşayan ağacımın dallarının
Her yaprak yaşamdan kopan bir can gibi
Yağmurlarda kaybettiğimiz..
Saçma sapan nedenlerle kaybettiğimiz canları düşündükçe
Gözlerim yaşarıyor
Kazanmamız gereken bir savaşı kaybettiğimiz için
Bir kaşık su! ya canları verdiğimiz için
Koluma kara bir bez parçası bağlıyorum
Yağmur bize gülerken ben size ağlıyorum