Çocukluğa özlem

Bakma öyle şaşkın şaşkın gözlerime çocuk.
Bizi de sardılar patiska kundaklara,
Bizim için de yapıldı loğusa şerbetleri,
Kırk uçurmalar,diş buğdayları,
Biz de uyuduk göğsünde anamızın,
En masum uykuları.

Biz de ağladık olur olmaz şeylere.
Mızıkçılık yaptık oyunlarda,
Canımız sıkıldı,üzüldük yenilince,
Oysa ne ağır yenilgiler alacaktık sonra,
Ne çok aşklarda yanacaktı canımız,
En zor kazanılan oyun hayatmış,
Sonra anladık.

Gösterişli kutlamalar olmasa da,
Bizde üfledik yaş günlerinde mumlu pastalara,
Küçük ellerimizle alkışladık sönünce.
Bilmiyorduk ki ne çok mumlar yakacaktık sonra,
İmkansız düşler için,
Ellerimiz kaç kez boş kalacaktı,
Sonra anladık.

Bizde çizdik sayfalara,
Mutlu bir ev,yanına ağaç ,mavi bulutlar.
Oysa yanyana ama çok uzak,
Hayatlar varmış yaşanan,
Evler mutlu değilmiş her zaman,
Gri de olurmuş bulutlar,
Sonra anladık.

Biz de ter içinde oynadık sokaklarda,
Düştük,bizim de yaralandı dizlerimiz,
Üfleyince hemen geçmiyormuş meğer tüm yaralar.
Hastalıklar,dermansız dertler,
Ölüm diye bir şey varmış,
Sonra anladık.

Bakma öyle şaşkın şaşkın gözlerime çocuk,
Yaklaş, tut ellerimden.
Beni de al götür çocukluğuna,
Çok yoruldum büyümekten.

Aysun Irmak Borteçin