Geçenlerde bir sevgi buldum yolda...
Aldım onu yerden yavaşça
Çatlamıştı her yeri...
Tozlanmış... Yıpranmıştı.
Ellerimle dokundum yavaşça...
Ürkekçe içine çekildi birden
Gülümsedim... Sıcak ve içten
Üstündeki tozları temizledim dikkatle
"Acaba?" dedim kendi kendime...
Acaba eski haline getirebilir miyim?
Dikkatlice çantama yerleştirdim
Artık eve gitmeliydim...
Onu görmek dinlemek...
Ona dokunmak istedim delicesine...
Eve gidip odama kapandığımda
Oturdum önce çantamın başına.
Açmasam daha mı iyi olur acaba?
Ya... Ya daha da kırılırsa...
Ona dokunmamı istemezse
Ya da sevmezse beni!
Hayır yine de görmeliyim.
Günlerce... Evet günlerce dinledim Onu
Bir gece güldüm
Bir gece ağladım yaşadıklarına.
Ve... Ondan sonraki her gece sadece ağladım.
Üzgünüm sevgi
Yaranı kapatamayacağım kadar kırmışlar seni.
Üzgünüm sevgi
Belki ölüm senin için olacakların en güzeli...
Üzgünüm sevgi
Parça parça yaşatılamayacak kadar bütünselsin.
Ve üzgünüm sevgi...
Çünkü sen
Ya hep güzelsin doyana dek
Ya da bir bilinmeyensin sonsuza dek...

__________________
Yaşamı bir film gibi düşünmek lazım çeşitli içerisinde çeşitli rolleri barındıran bir film. Bu rollerin içerisinde ne artist , ne aktrist nede figuran olmalı insan. Senarist yönetmen olmalı kendi yazıp kendisi yönetmeli kendi yazdığımız bir film olmalı hayat. .