Sitare’ye Bismillah …

‘’Nasibim kadar seviyorum seni , ötesini bekleme haram’’ ..diye başladı söze Sitare , zaten nasipten öte köy olmazdı . Böyle öğrenmiştik ,böyle duyup bilmiştik büyüklerimizden .
Ki aşk değil midir ? çeliği bile muma çeviren kelebeği ateşe pervane eden Ferhat’a dağ deldirip , Kays gibi bir yiğidi ‘Leyl.. Leyl’’ dedirte dedirte Mecnun edip çöllere düşüren .
Nasibin kadardır aşk , gönül dünyanın genişliği kadardır hissene düşen . ...
Bizi yoktan var edenin kader diye alnımıza nakşettiği bir çift gözün kapısında bulunmak için türlü cefalara göğüs gerildiği o, giz dolu üç harftir dünyayı şaşmaz bir rota ile ekseninde çeviren .
Kimine talihtir kimine kara baht .Akıl ‘’ya nasip’’ derken kalp ‘yetmez’ leri dolar diline ve başlar böylece içinin en derininde bitimsiz bir kavga.
Sonra harf olur , harfler kelime , kelimeler cümle , cümleler şiire bürünüp dökülür kalemden tane tane .
Veya sen ‘O’nu yazarsın okuyan şiir zanneder sadece .
Hani başlarken demişti ya Sitare
‘’ nasibim kadar seviyorum seni , ötesini bekleme , haram ‘ diye ..
Ama , ama ben kalbime söz dinletemedim işte .