Ayrılıkların sultanı

Bilmiyorum

Bu sensizliğin kaçıncı sabahı

Yalancı baharlarda avutsam kendimi

Diner mi yüreğimin sana olan âhı



Bilir misin ?

Uykusuz gecelerimde

Rüyalarımı gidişinle kaç kez böldüm

Yaşarken, yüreğinin mezarına diri diri gömüldüm

Sensiz aldığım her nefes,

Şimdilerde boğazımda düğümlenen kördüğüm



Acının sofrasında

Celladımın kanlı elleri bulaşıyor yüzüme

Gecenin karanlığında ağlarken

Bir de yıkık bir kentin feryadı düşüyor gölgeme



Sırtımda ayrılığın taze yarası

Elimde sensizliğin pusulası

Söyle ey sevgili,

Yıllar geçse de unutulur mu gidişinin acısı

Bir kere kapatmışken

Başka güle açılır mı aşkın kapısı



Bilir misin ey Ayrılıkların Sultanı ?

Islanmıyor dilimde adından başka tek bir hece

Senden sonra yüreğim kimseyi sevmesin diye

Gözlerinde kendime mezarlar kazıyorum her gece



Ey nev-i baharımın hazanı

Ey ayrılıkların sultanı

Ve yüreğimin unutulmazı

Senden son bir isteğim;

Gidişinin yıldızlı madalyasını tak göğsüme

Gözlerimin içine bakarak

Son kez ayrılığın bıçağını sapla yüreğime



Ey kapı eşiğinde bekleyen kuru ayaz !

Tenime bırak avuçlarındaki zemheriyi...

Ve tavan deliğinden gülümseyen yıldız !

Kıyılarıma bırak geceye beslediğin öfkeyi ..

Ey yaşarken yüreğimi solduran sevgili !

Şu çile hamurunda yoğrulmuş adama

Acımayı bırak, daha fazla bekletme

Çek, yüreğime dayadığın son tetiği...

ismail sarıgene