Unutamazsın


Son bir defa döner bakarsın ardına.

Koşup ona sarılmak istersin.

Omuzlarından tutup sarsmak istersin.

“Bize ne oldu böyle, neden gidiyorsun?” demek.

Verecek bir cevabı yoktur bilirsin.

İçini acıtanda budur ya zaten.

Şöyle okkalı bir tokat atıp, yüzüne tükürmek istersin de yapamazsın.

Sonra arkanı dönmek istersin, dönemezsin.

Çünkü onsuz olamayacağını bilirsin. (O da bilir bunu.)

O çekip gider.

Sen de unutacağını sanırsın da unutamazsın.

Sonunda iki damla gözyaşı dökersin.

Ve her ağladığında onu hatırlarsın.

Sonra sorarsın kendine:

“Acaba?” dersin, “Acaba, unutabilir miyim?”

Çok geçmez, cevabını gözyaşların verir sana.

“UNUTAMAZSIN…”