|
Aşk - Şiir Dünyası kategorisinde açılmış olan Gidiyorum bu defa konusu , ...
| LinkBack | Seçenekler | Arama | Stil |
02.11.2015, 16:02 | #1 (permalink) |
Bu Ne Özgüven? | Gidiyorum bu defa Gidiyorum bu defa Çok şey hissedip, Hiç bir şey yazamadığım zamanlarda, ağlarım. Milyonlarca şey vardır aklında, Hakaretler, ... Beddualar, Küfürler, Yalvarışlar, Dualar.. Sorular, İsyan. Hiç birini anlatamazsın ama, Anlamayacaklarmış gibi gelir. Ya da, Düğüm düğümdür boğazın, Sesiniz kesilmiş gibi hisseder, Söylenmek istenen her neyse içine hapsedersin. Öyle işte, Öyleyim bu gece.. Bir o kadar da yorgun ve hırçın. Çık diyor bir yanım yerle bir et bu şehri, Cinayet işle, Körkütük dolan caddelerde, Küfür et, bağır. Kimseyi sevme, saygı duyma, sahiplenme, gülme yüzlerine, destek olmak dertlerine, Güvenilir olma, Çünkü canın yanıyor. Diğer yanım kahkaha atıyor sonra sinsice, Otur ulan ! Mecbursun der gibi bakıyor suratıma. Tam da böyle birşey yaşadığım işte. Önce kabulleniyorsun, Yalanlarını, ihanetlerini, seni sevemeyişini, Bile bile kollarında buluyorsun kendini. Önce umutlanıyorsun, Yeminlerine inanmak istiyorsun, Binlerce kaçış planını yok ediyorsun bir saniye göz göze gelince, Sarınca öyle güzel. Giderse, öleğini sandığından, Kalması için susuyorsun. Sustukça tepiniyor üzerinde, Acıyor diyemiyorsun, Yapma diyemiyorsun.. Seviyorum diyebiliyorsun çevrendeki insanların şaşkın bakışları doğruluyor üzerine. Önce kanatıyor seni, sonra merhem niyetine dokunuyor. Aynı yeri tekrar tekrar kanatıp, dokunuyor. Koşaradım uzaklaşıyorsun önce, Henüz gözden bile kaybolamamışken ölüradım geri dönüyorsun. Herşeyi unutmuş gibi hemde. Söylediklerinden çok duymak istediklerini, işitiyorsun.. Yokluğunun seni yarım bırakacağı fikri çeliyor aklını, Ve hep o suçluymuş hissi. Sonra aynalara bakamıyorsun, Gün geçtikçe kendine bile yabancılaştığını farkediyorsun, Üstelik hala dağ gibi yüreğinde sevda.. Ama kalmanın korkaklık olduğunu kabulleniyorsun içten içe.. İkinizin bir gece sığmadığı gerçeği çarpınca yüzüne, Söyleyecek sözünüz, Gülüşecek sebebiniz, Kavga etmek için bir nedeniniz olmadığında, Kalmak korkaklık oluveriyor. Yokluğunda canının canın cayır cayır yanacağını bildiğin için kalmak, acizlik. Üstelik hayatına yaptığın en büyük kahpelik. Yürekli çocuğumdur ben, Pes etmem, Kolay vazgeçmem, Yansa da dilim gerekiyorsa su içmem. Aynı yolda koşarken yediğim çelmeleri saymak yerine, doğrulurum düştüğüm yerden... Acıtıyor diye sevgili, Aşkı hiç etmem... Ama gitmek gerekiyor bazen, Kendini kandırmaktan vazgeçtikten hemen sonra, Ve kanmaya fırsat vermeden bir daha, Gözlerine bakmadan yani.. Seni buruşturulmuş bir kağıt gibi fırlatıp, sonra tekrar yazmasına izin vermekten sıyrıldıktan hemen sonra, Korkularının üzerine yürümek gerekiyor. Kalmamak yani. Gitmek gerekiyor bazen.. Gidiyorum sevgilim, Sevemeyişinle gidiyorum, Kandırılmışlığımla, Ve ettiğin yeminlerin imansızlığıyla.. Gidiyorum bu defa.. Sen çünkü, ateşe atlamaksın artık gökyüzünden hemde balıklama. Son ol istedim ama, Sonum olsun yokluğun Nasılsa varlığım kadar dokunmaz umruna.
__________________ |
Yukarı'daki Konuyu Aşağıdaki Sosyal Ağlarda Paylaşabilirsiniz. |
Seçenekler | Arama |
Stil | |
| |
Forum hakkında | Kullanılan sistem hakkında |
| SEO by vBSEO 3.6.0 PL2 ©2011, Crawlability, Inc. |