Her Gün Biraz Daha



Ben böyle geçtim acılardan
Böyle sevmenin bedelini ödedim kendimce
Ve hala namuslu bir kalbim var
İnsana dair
İnsanca

Beni aldatan bir aşkın alacasındayım
Kalbim ne kadar acısa o kadar insan kokuyorum
Ve ne kadar haklı ne kadar haksızım bilemedim

İçimde kehribar taşlı bir yüzük saklıyorum
Ve artık kendimden de saklanıyorum her gün biraz daha
Ve her gün biraz daha yasaklıyorum kendimi sana
Her gün biraz daha..

Az önce sevdiğim kırlangıclar da göçüp gitti sessiz sitemsiz
Bekleyenim yok, beklediğim de benden çok ötede
Oysa bir solukta ne mesafeler kat ederdi gönlüm eskiden
şimdi dargınım gönlüme
Şimdi çektiğim sürgüler paslandı yüreğimde
Ne mavi eskisi kadar mavi
Ne eflatun pencerinden beni izliyor
Ne de ben pencereden bakabiliyorum göremediğim sokak lambalarına

Ne kadar yalnızdım eflatun ve ne kadar yalnızım
anlamadın hiç
Ne kadar bekledim, ne kadar daha beklememi isterdin
söylemedin hiç

Gitmekle gidilmiyor, kalınca kalınmıyor bence
İçinde sönmeyen bir ateş alev alev alıp başını gidiyor
Ne dur, ne sus dinliyor gönül
Bir deli umut, bir deli rüzgar gibi esip duruyor
Çalan kapı zillerine, çalan telefon tellerine yürek
güvercin uçuruyor
Biliyor gelmediğini
Biliyor aramadığını
Ama lanet olası binde bir ümit, rahat bırakmıyor yakanı
Her gün biraz daha anlamsızlaşıyor hayat
Ama her gün biraz daha anlam kazanıyor
Ve eteğindeki taşlar arkıt beş taş oynamaya bile yetmiyor
Ne seksek, ne köşe kapmaca ne de körebe
Hayat yakantop oluyor
Nerene değse yakıyor
Nerene değse dağlıyor
Gözünde gözyaşın ağlıyor her gün biraz daha sevdiğim
Her gün biraz daha

Şimdilerde eksik şiirlerimi tamamlamaya çalışıyorum
Sana yazıp yarım bıraktıklarım bunlar
Artık sana değil, bana yazıyorum, HER GÜN BİRAZ DAHA..

Naşide Göktürk