Bir hikaye söyle bana,
Unutulmuş mısralarında gizli bir şiirin.
Bir varoluş göster,
Titrek tebessümünde gizli güzel yüzlerin.
Kalpleri kim döndürür, söyle!
Kimdedir mülkiyet, ferman kimde?
“Birini sevmek isteyip de sevemiyorsan, onun için dua et ve onun için güzel işler yap,
Yüreğinin yumuşadığını göreceksin.”diyen Selahaddin,
Söyle,
Kimdedir o gönlün ipleri?
Hûdanın huzuruna çıkana değin,
Kime kenetlenmiştir iki gözüm, tek gönlüm?
Yıldızları indirsem gökten senin için,
Nice nakkaşlar getirip, işletsem ismini harfi harfine bir nehrin üzerine…
Nasıl bir ilhamdır o, nasıl bir letafet?
Nefes almak nasıl da zordur o anda bilir misin?
Sana bir sır versem, beraberinde götürebilir misin?
Büyükçe bir kapı açılsa önümde,
Yıldızın lafı mı olur, bir güneş denizi dökülse önüme.
Sonra her birini toplayıp sana sunsam ben,
Gene de “Yetmez!” diyebilir misin?
Tüm sözlerin ortasında susuvermek,
“Bilmem ki!” deyip kaçıp gitmek varken,
Nedendir bu amaçsız memnuniyet?
Hem buradaymış, hem değilmiş gibi,
Hem duyuyormuş, hem duymuyormuş gibi.
Hem her şeyi biliyormuş, hem…
Aynı anda burada ve orada ve…
Bu ne sancıdır ya Rab?
Kondu da göçtü mü aşk kervanı?
Aşk kapısı mı?
Kapı açıldı ve kapandı, kervan göçtü.
Kalakaldın
Sen ki…
Şahtın!
Nakış nakış arz eyledim halimi,
O derinliği, yüksekliği ve genişliği akla zarar göklerin ortasında…
Kan gibi damlıyor iken renklerim senin için,
Kim gelip kuruldu gönül tahtına?
Ben mi olmalıydım, bakmadan giden ardına?
Sensizliği işliyordum, nakkaş değil miydim?
Şiirler yazıyordum, şair değil miydim?
Divane olmuştum uğrunda, aşık değil miydim?
Sonsuzluk dilerken, onsuzluk düşmüştü bana da,
Umut dilerken, cılız bir kurtuluş çaresi bile yok!
Titrek bir kandil ışığı misali,
Bir görünüp bir kaybolan sönük bir veda,
Ateşi yakan bir ateş vardır elbet,
İlk defa başlarmış gibi devam eder hayat bazen,
Bir damla gözyaşında boğulmak,
Sevda deneni en geç yaşamak,
Umutsuzca çırpınıp, karanlıkta kaybolmak…
Tüm bunları neden yaşar ki bir insan?
Aşk, he mi, aşk için…Aşk hû!
Nasıl denir,
Nasıl anlatılır bir kementler boğazı sıkıyormuş gibi bu boğum boğum acayip his?
Sanki yarım kaldım
Aşk nedir ki sanki?
Söz biter, arılar ayrı bir zarif konar çiçeklerin üstüne.
Yüreğe ne olur ki, dil tutulur,
Şiirler söylenir, şarkılar okunur,
Kalp nasıl çarpar çaresizce!
Olsa olsa sana atar bu kalp şu saatten sonra.
Gün bir başka doğar.Gece gündüz dua etmek,
Ama gece gündüz…
Korkunun sesini duymak, kısacık bir an için ümitlenmek.
Aşktı neticede, aşk bu!..
Birimizden biri ölecek ya, kim belli değil!
Zindan sen söyle kimi beklersin, mezar sen kimi?
Kimi seçersen gelecek lakin ben zaten ölüyüm.
Yaşamak nedir ki yardan başka?
O olmadan,
Ne zaman zamandır canım, ne mekan mekan…
Olmazı bilmez bu illet, olacak!
Baş isterse vurulacak.
Yürek nereye döner peki ya, dönse dönse nereye?
Dedim ya, bir sana atar kalp denen şu saatten sonra.
Her şeyi yapar da sevme diyebilir mi sana?
“Dur, alma nefes!” demekten ne farkı vardır ki?
Bir fidan gibi yüklenmiştim seni oysa,
Sesim ayyuka çıkardı kötü bir şey olmasın diye!
Eyvah ki aşk!
Ne acı ki aşktır,
Hem var hem yok ya, tadı acıdır.
Kurumuş dudaklara değen tek damla su kadar,
Yüreğe düşen bir damla alev…
Nefesin tıkanıp da yığılıp kalmak,
Ümit kırıntılarını avucunda toplamak kadar nazenin,
O kadar güzidedir aşk dediğimiz.
Aşk he mi?!.Aşk hû!
Ben bilmem öyle süslü gazeller,
Bilemem ki sonu mutlu biten hikayeler…
Ama tek bir şey dileyebilirim,
Adı aşk olunca bir hikayenin,
Ben orada biterim.
Ki adı aşktı bu hikayenin,
O bitti ya, ben de bittim.
Aşk için he mi, aşk?!.
Aşk hû!