Kaç yolu var seni sevmenin? Sana sevildiğini ifade edebilmenin kaç yolu var? Kaç defa sevilebilirsin mesela aynı kalp tarafından ve kaç defa kırabilirsin aynı kalbi gözlerine bakarak?
Kendimle yarış ediyor gibiyim, önde koşan beni geçiyorum, yine benle kalıyor çaresizliğim. Sormadan, söylemeden yaşıyorum. Susuyorum çünkü ağzımı açarsam köpükler saçarak içimdeki aşkı üstüne kusacağımı zannediyorum.
Kanıyorum, aldanıyorum sonra kanıyorum, kan sıçrıyor ellerime, kan ter içinde sevmenin o yakıcı tadına varıyorum. Gittiğim yol uzun ve hiçbir adreste seni tanımıyorlar. Hangi zile bassam, yine kendim açıyorum kapıları, sen yoksun; kanıyorum….
İçimden parçalar kopuyor tek tek, başkalarının başaramadığını başarmanın o aptal umudunu taşıyorum. Kimsin demeye korkuyorum kendime çünkü hiç olduğum gerçeğini biliyorum.
Oysa başka bir baharda tanışmalıydık seninle, başka bir renk zamanı gelmeliydin. Gride değil de, sarıda mesela, morda veya kırmızı bir gecede gelmeliydin.
Elim, kolum, ömrüm, sesim, gönlüm hala maviyken mesela ve ruhumda hala seni sevmenin binlerce yolunu bulacak heyecan varken gelmeliydin.
Şimdi her gözlerine bakışımda, daha önce kırılmış bir kalbin üstüne basıyorum. Çığ düşüyor sesime, sen gelmediğinde ve bağlanıyorum sessizce. Bağlılık, ne acı bir tecrübeymiş!
Sevmemem gerek seni veya severek tüketmeliyim. Seni sevmenin bütün yollarını denemeliyim, bütün kapıları çalmalıyım, elbet birisi açılmayacak veya birinden senin gözlerin bakacak.
Seni sevmek için atılan her adımı denemeliyim ve bir daha susmalıyım, bir daha, bir daha söylemeliyim ve bir daha hiç gitmeyeceğim yerlere giderek, oradan bakmalıyım yüzüne ve seni sevmenin bütün caddelerinden geçmeliyim. Sahi, seni sevmenin kaç yolu vardı?