Sevdikçe Güzel Olmak

[Kosovalı]

Sevdikçe Güzel Olmak
Kör edecek aydınlığın beni, kör edecek
Ben alışkın değilim gündüzlere,
Hele böyle güzelliklere
Hep karanlıklarda yaşadım yıllardır,
Bilmiyor musun... ?
Çamurlara çirkeflere bulandım
Derin kuyular gördüm, taş zindanlar,
Korkunç mağaralar gördüm

Derken sen çıktın karşıma
Sende yıldızlar,
Sende güneşler,
Sende dünyalar gördüm...

Ne ahmaklar arasında kalmışız meğer
Kimse farkında değil güzelliğinin...
Seni etten, seni kemikten sanıyorlar
Dudaklarını gören öpmeli diyor,
Saçlarını gören okşamalı...
Bana sorarsan
Hiç dokunmadan sevmeli seni
Ve geçip karşında ağlamalı...
Durmadan, yorulmadan ağlamalı...
Biraz insan yaratıldığımız için,
Birazda yaratıcı olamadığımız için
Ve bütün çıkarcılıkları için dünyanın
Durmadan ağlamalı....
Göz pınarlarında yaş bitince,
Güzelliğinin karşısında insan
Kan ağlamalı
Saadet ne senin hakkın, ne benim
Hem mesut olmak yakışmaz bize...
Hep böyle çaresizlikler içinde kalmalıyız..
Yalnızlık tek tesellimiz olmalı,
Keder desen ekmeğimiz suyumuz...
Ne çıkar beraberlikten yana nasibimiz olmasın
Biz, sevdikçe güzel oluyoruz.
Ümit Yaşar Oğuzcan