Sırtımda Mevsimler Elimde Kalbim Kapındayım..

[Orhan-38]

Sırtımda Mevsimler Elimde Kalbim Kapındayım..

bugun varlığında güne merhaba derken umut yüklü klabimi gözlerine örmeğe geldim

karşımda sen varmışçasına bakışlarım mahçup ve yüreğine dokunuyormuşçasına
klavyeyle konuşmalarım utangaç vebir okadar çekıngen..

sıradan bir adamın hayatına verılmiş en büyük SEVDA ödülüydün SEN.hediyem sendin.
düşlerimi kelimelere ilmekleyip varlığının bir nefes uzağında YÜREĞİMİ senin gözlerine bırakmaya geldim.

yüreğimi yüreğine son kez bırakmak.uzaklığına inat her sabah senin gözlerinde maviye uyanan
yüreğimi senin nefesinde yaşatmak.

tutamadığım ellerinin,dokunamadığım yüreğinin,hasretini yükleyip sana geldim
yüreğim karşında DOKUN ellerinle haydi tut gözlerimi
yüreğinin içine al düşlerimi SEVMEYE gelmişim tut beni kapında....

acıyle sökülmüş bedenimi senin sevginle yamamak için değil;bahara bakan yüzünü sevdim ben.
yılların susuzluğunu senin gözyaşlarında dindirmek için gelmedim sana.

ya da ateşte örülmüş çığlıklarımı senin yağmurlarında söndürmeye değil !
ben bir yudum sevginle yetinmek için gönül kapına geldim. yanında mevsimlerin solduğu,

NEFESİNDE' zamanın durduğu yüreğinde YAŞLANMAYA geldim SEVGİLİ.
varlığında değil,yokluğunun içinde seni beklemenin huzuruyla yaşlanmak isteğimdir DÜŞLERİM

birkez bile ellerimiz ellerimize kavuşmasa da,birkez bile sırtlarımız birbirimize yaslanmasa da
ben senin yüreğinde baharları solumaya geldim.
SIRTIMDA MEVSİMLER VE ELİMDE KALBİM KAPINDAYIM...

ya al beni,yada kör bıçakları sapla korkusuzca. ben sana geldim gerı dönmek yok SEVGİLİ.....
hüzne sıkılan nice kurşunlara inat senin yüzünde bildim umut tanelerini.
sende bildim bir yudum sevginin insana yettigini.kurtlanmış acılarıma sıktığım TEK kurşunumdu GÖZLERİN.....

kapanmaz yaralarıma sürdüğüm tek umudumdu nefesin. senin yüzünden ağlıyorum bunu bildinmi?
ya da fark ettinmi? umutlarımı kaynattım, sensizlikte SENİ kaçamak öpüşmelerimde.
ilk kez gözlerimdeki yağan yağmurla, küçücük ellerimle sana nakış işleyen yüreğimi gördünmü?

sen bilmesen de her gülüşünü baharım,her nefesini bana verilmiş en güzel hediye bildim.
gitmelerinden sonraki ağlamalarını değil vuslatın heyecanlarını düşündüm YOKLUĞUNUN katransı
GECELERİNDE....

gözlerinin umut dolu bakışlarını onlarca parçaya bölüp,her parçasını küçük hücrelerime yerleştirdim.
bir gün dilim adını anmaktan aciz kalırsa,akan kanım haykırsın içimdeki SEVDA kelımelerini.
kalemim kırılır, SENİ, SANA yazamasam, NEFESİMİ çek içine
gözereceksin havaya bırakılan nefesim senin adını çızecektir mavi semaya.....

acıya sıkılmış tek kurşunumdu gözlerin.umuda işlenmiş mutluluğumdu gülüşlerin.
bir gün bile ellerini tutamasam da avuç içlerindeki terim ben.
bir gün bile dokunamasam da YÜREĞİNE hayata baktığın göz umuda aldığın NEFES oldum....

haydi kapına geldim. rüzgar ol,yureğimin dağılmış hatıralarını topla. bahar ol yağ SAÇLARIMA...
dizlerine eğilmiş yüreğimi tutup serçenin GÖZYAŞLARINA bırak. ya da yapamıyorsan onca şeyi
bari ÖLÜM ol. çık karşıma. avuçlarında kanatlanayım sonsuzluğun sessiz SEMASINA.....

neden diye sorma? seninle aynı vakıt doğma şansını yaklayamadım lakin senin gözlerinde
ölmenin ödülünü ve onurunu bana ver SEVGİLİ....

''Gönderilmemiş aşk mektupları''