Düzen bu: Kadın ağlar, erkek bakar.
Kadın duyar, erkek duymaz.. Kadın sorar, erkek susar..
Kadın gider, erkek içer..

__________________

“Sevdiği kıza kavuşamadığı için çekip gitmek isteyen gence,bilge bi adam sorar;
-Mecnun leyla’sından vaz geçti mi?
-Hayır.
-Kerem ateşten kaçtı mı?
-Hayır.
-Ferhat dağları delmekten korktu mu?
-Hayır.
-Ya Kocadağlı Ahmet?
Bir süre susup düşündükten sonra genç cevap verir.
-Onu hiç duymadım.
Bilge
-Tabii duymazsın,çünkü ; O aşkından vazgeçti..” Unutma,vazgçenl er değil,mücadele edenler tarihe geçerler...

__________________

Dilsizdir benim acılarım..
Konuşmazlar kimseyle,
Sadece benim canımı acıtırlar..
Hiç hak etmediğim halde…!

__________________
Yaşamı bir film gibi düşünmek lazım çeşitli içerisinde çeşitli rolleri barındıran bir film. Bu rollerin içerisinde ne artist , ne aktrist nede figuran olmalı insan. Senarist yönetmen olmalı kendi yazıp kendisi yönetmeli kendi yazdığımız bir film olmalı hayat. .

İnsanlara kızmama imkân yoktu,
çünkü insanların en kıymetlisi,
en iyisi, en sevgilisi bana en büyük kötülüğü etmişti;
diğerlerinden başka bir şey beklenebilir miydi?
İnsanları sevmeme ve
onlara tekrar yaklaşmama da imkân yoktu;
çünkü en inandığım, en güvendiğim
insanda aldanmıştım.
Başkalarına emniyet edebilir miydim...

__________________
Yaşamı bir film gibi düşünmek lazım çeşitli içerisinde çeşitli rolleri barındıran bir film. Bu rollerin içerisinde ne artist , ne aktrist nede figuran olmalı insan. Senarist yönetmen olmalı kendi yazıp kendisi yönetmeli kendi yazdığımız bir film olmalı hayat. .

Doğrular yalan olmalı
Yokluğun doğru olduğu için..

__________________

Sanırım alışmaya başlamanın vakti, unutmanın tam da sırası... Defalarca ayrılıp barışmanın hezimeti var üzerimde, yüreğimde aşka yorgunluğun ayak izleri...
Gücüm tükendi, yeniliyorum...
Yüreğim dolu dolu sana! Anlatmaya çalışsam şimdi hissettiklerimi, elime yüzüme bulaşır çaresizliğim... Inan çok ağlarım... Çok halsizim,cok hasretim, cok özledim... Lanet bir çok var her şeyde, her şey biraz fazla...

Alışveriş yap kendine, gardrobunu yenile. Saçlarını kes ya da baska bir renge boya.
Ne farkeder ki; beni hala sevdiğin gerçeğini asla değistiremeyeceksin... Ne kadar İNKAR edersen et, sen kendi mahkemende bana müebbetsin...

Son bulsun istedikçe daha da dibe vurur acılar.
Bitti dediğin yerde yeniden başlar...

__________________

Vakti geldiğinde gitmeli insan…
Bırakıp yüreğini uzaklara…
Her şey durulur belki ve vurulur sevgin,..
Kaybolur hasret yok olursun sen.
Ağlamak sızlanmak fayda etmez artık...
Çevirip gözlerini arkaya bakmak olmaz
Sığmıyorsa için içine olduğun her an…
Öyle bir başına kalmak olmaz.
Kalmak ağır geldiğinde gitmeli insan...

__________________

"Yeter" Demek Yetmez Ki Bazen
Ah İçimde Bir Öykü Ağıtlarla Biter.
Güler Yüzüme Taptığım Bir "Sen"
Ah İçimde Ki Türkü Dudaktan Kalbe Düşer.
Düşer de Hani Bir Gün Olur Da Azrail Bana Güler .

Şair derki ,
İnsanda güzel olan yüzdür yüzde güzel olan gözdür.
Ama insanı insan yapan ağzından çıkan SÖZDÜR.
Üzülme der şair ve devam eder ;
Sopayla kilime vuranın gayesi kilimi dövmek değil , kilimin tozunu almaktır.
Allah sana sıkıntı vermekle tozunu , kirini alır..
Üzülme der şair ; ve devam eder ,
İstediğin bişey olmuyorsa ya daha iyi olacağı için.. Yada gerçekten de olmaması gerektiği için olmuyordur..

__________________
Yaşamı bir film gibi düşünmek lazım çeşitli içerisinde çeşitli rolleri barındıran bir film. Bu rollerin içerisinde ne artist , ne aktrist nede figuran olmalı insan. Senarist yönetmen olmalı kendi yazıp kendisi yönetmeli kendi yazdığımız bir film olmalı hayat. .

Ne hesabını veremeyeceğim bir günüm oldu ne de vicdanımı lekeleyen bir geçmişim...
Ne hissettiysem onu söyledim , onu yaşadım...
Yaşadığım bir tek andan bile pişmanlık duymadım...
Hiçbir zaman kendimle vicdan mahkemesi yapmak zorunda kalmadım...
Karşıma bazen gerçek yüzler , bazen sahteler çıktı ama olsun ...
ben yine sadece hislerimle yaşadım..
Asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim , ya da asla birini severken karşılığını beklemedim...
Dostluğuma değer biçmedim , sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim...
Sevdiysem sonuna kadar gittim,bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim...
Bazen çok kırıldım , bazen belki de kırdım...
Ama hata insana mahsustur dedim..
Affettim , af diledim..
Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim..
Onlar belki beni saflıkla yargıladılar. Belki de içten içe sinsice güldüler...
Ama asıl unuttukları şuydu. Ben aldanmadım...
Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar...
Bir insan kaybının ne olduğu bilemedikleri için...
Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için.. Oysa ben hiç insan kaybetmedim...

__________________
Yaşamı bir film gibi düşünmek lazım çeşitli içerisinde çeşitli rolleri barındıran bir film. Bu rollerin içerisinde ne artist , ne aktrist nede figuran olmalı insan. Senarist yönetmen olmalı kendi yazıp kendisi yönetmeli kendi yazdığımız bir film olmalı hayat. .