Yunus Emre Gökçe Söz Ve Şiirleri

[Lunapolis]

Yunus Emre Gökçe Söz Ve Şiirleri

Gidişine, sadece gözlerim ağlayarak yalvardı.
Gittiğin yerde muhakkaktır ki başka bir yâr vardı.

Oysa,

Ben seni öperken,
Dudak payı bile bırakmamıştım, kimseye.


Emre GÖKCE / Sürçme Beni Dilinde (Pasajdır.)

Yargâh Kitabından...

[Lunapolis]

O aslında,haddinden fazla sevildi diye;
‘‘Yerleşmiş sevdasını,aşkın ana yurdunda inkâra yeltendi.’’

Nerede olduğunu ve kim olduğunu bilmeyen biri kadar kimliksiz artık,taşıdığı benlik.

Sevmek hayal gibi kaldı hayatımızda.
Kısacası her şey,
İki silik siluetin siyah beyaz fotoğrafı.

Bekleyişleri hep anlaşmalı,
Acıları da dayanılabilecek kadar ısmarlamaydı.

Kaygı,acı ve telaş birbirine karıştığında soldu mimozalar.
Sonra papatyanın fal bakabilen bir çiçek olduğuna inandım.

Şimdi özetle,
‘‘Uzun zaman oldu görüşmeyeli değil mi?’’ diyecek bahanemiz var artık o'nunla.
Denk gelinirse kullanılmaya hazır,bir kenarında ağzımızın.


Emre GÖKCE / (F.Y) Sonra...

[Lunapolis]

Sensizliğe nazırım şimdi.
İzahsızım.

Artık,
Çok uzak çehren.
Sana lehken lehçem,
Bana aleyhimde gidişini anlatıyor,
Kullanmakta olduğum öz Türkçem.

Emre GÖKCE /
Gölge Bir Yer Bulamadın Gölgeme (şiirinden alıntıdır)

[Lunapolis]

İçimde ve beynimde,
Adın;
Ur.

Dur!
Vurmadan önce,
Saati kurmadan önce,
Şuurdan seni arındırmadan önce,
Öp!

Çeri çöpü ayıkla kalemimden sonra!
Olsa olsa bir felç kadar geçiririm seni sol yanımda...


Emre GÖKCE / YARGÂH - II (Şiirinden Alıntıdır)

[Lunapolis]

Kendime sakladığım,senin bizden gizlediğindi.

Ucu paslı,sırtı terli,bir yüzü yaradan,diğer yüzü yârdan silüetli...
Bir bıçak kadar soğuğuz artık şimdi.

Aklımdan hiç çıkamayışını da çıkar aklımdan.
Sana bir daha dokunamayacak olmaksa beni bu kadar yalnızlaştıran,
Bileklerinle kes bileklerimi.

Ama bir daha dokun bana...

Kanım çekilirken de hep isterim ben katilimi.
Çıkan can mı çeker?
Akan kan mı çekecek?
İşte bu bilinmez...


Emre GÖKCE / Sonra...

[Lunapolis]

Geceleri yastıklar,
Sabahları aynalar öptü en sevdiğinin ölüsünü.

Hissetmedin mi?


Emre GÖKCE / Sonra...

[Lunapolis]

Yaralarımızın payına kalan,
Kin davasıdır artık sevgilim.

Gönül geçince ‘‘Gelme beklemem!’’ ve ‘‘Bekleme gelmem!’’ dediğin o çoraktan:
Yaradaki kan da benim gibi kurudu çoktan.

‘‘Yalnızlık,âşıkların içindeki acının Türkçesidir.’’

Ben yazdım...
Sen de yazdır yüreğine bir yere!
Ben okudum...
Sen de okut gözlerine gecelerce!
Ben ezberledim...
Sen de ezberlet bedenine sessizce!

Bir daha görememek için seni,
Kurtulursam dönememek için sana,
Ayak bileklerimi kestim ben az önce...

Ya öldü de
Ya da artık süründüğümü düşün ömrünce.
Ama emin ol bundan böyle sana geri dönmeyeceğime!


Emre GÖKCE / Mimozaya Konan Yusufçuk

[Lunapolis]

Beni de götür ki
Yalnız kalabileyim.

Cesaretin varsa,

Her şeyi de al ki;
Belli olsun kimden gittiğin.

Emre GÖKCE / Göz Alışlarımız

[Lunapolis]

Her gün inançsızım bir günahın seyrinde.

Ayazım,elden düşme kışla didişmiş.
Tövbem şarabın dudağındaki yazıklanma süsü,mezbele görünümlü meze.
Yüreğim muhtemel her sancının en ön safında yine sana sapkın.
Adınla bocalar bir bakıma harfler,acabalarla.

Gidişin gelmeyişin eder,çabalar çıkarken boşa çok geç kalınırsa.

Düşün ki gelmeyişinde bin evlat katiliyim bir kısır kadından.
Ve kardeşini de öldürenler bilir,
Acım o kadar büyük,anla!

Her cinnete maruz kalışım başka ete gözünün düşmesi düşüncesiyle yeltenir aklıma.
Geçmedi zamanla.

İki bileğim de senindir bu hususta.
Birini kes!
Birini tut!

Ama önce sesimi kes,inlememem için.
‘‘Özledim!’’ kelimesini bir daha da benden dinlememen için.

Yeterine artan bir meblâğdır elindeki jilet.
Öde hakkımı!
Öldür artık biraz da!
İntiharımın süsü olsun güzelliğinin sahi yüzü.
Senden iyisini bulamaz hiçbir talih en talihsiz kazalarda.

Öldürürsen ardına bakan,
Ölürsem öldüğü yerden kalkan namert olsun.

Sevdiğim gibi sevmedin,git gönlünü avut!
Gelme!
Ama benden sonra da birini unut!


Emre GÖKCE / Dilsiz İma'sız Bir Yas

[Lunapolis]

Şimdi tek tek sayıyorum hepsini...
Tek tek sayıklatırım bir gün her birini!

Yârla karışık yara yağarken bu gece yüreğime,
Anadan doğma canım da yansa
Sen daha da vur vurabildiğin kadar!

Ama ‘‘Demedi!’’ deme!

Sana yemin ederim,
Ben bir defa kalkarsam,
Giderim!

Emre GÖKCE / Yüz Ellinci Gece (Şiirinden Alıntıdır)