|
Yalnız Kaldığın Karanlıklar Yalnız Kaldığın Karanlıklar Kimse asla bilmez Gözlerinden akan yaşların kıymetini. Bazen değecek birine Bazen gidecek birine Bazen de sebepsiz yere dökülür. Değmeyecek biri olduğu zaman Hele ki o ellerin Artık bir başkasına ait olduğunu anladığın an Yıkılır dünyan. Unutma ! Gözlerinden akan yaşlar kadar Islatmaz yanaklarını hiç bir yağmur. Ve Başkasına ait bir tene dokunduğun kadar Kirletmez ellerini hiç bir çamur. / Karanlığın ortasında yalnız kalırsın. Sığınacak hiç bir liman bulamazsın. Her satırda ismini ararsın. Fakat kendine bile rastlayamazsın. Unutma ! Yalnız kaldığın karanlıklar kadar Siyah geçmez hiç bir gece. Ve İçinde onun ismi geçmeyen cümleler kadar Anlamsız gelmez hiç bir hece. / Gitmek istersin çok uzaklara. Ama dermanın bile olmaz ayağa kalkmaya. Bir nefes ararsın Biraz ses... Ama herşey yabancı gelir sana. Unutma ! Gece ansızın dalıp gittiğin hayaller kadar Götürmez seni uzağa hiç bir yolculuk. Ve Sevdiğin insanın nefesi kadar Huzur vermez bedenine hiç bir soluk. / Tutunacak tek dalın eski anılar olur. Onlara bakıp bakıp efkarlanırsın. Kimseye anlatamazsın derdini de Hep içine atarsın. Başka rüzgarlara kapılmak istersin. Başka kalplere sürüklenmek... Ama istesende yapamazsın! Unutma ! Eski resimlerde gördüğün mutluluk kadar Yakmaz canını hiç bir acı. Ve Sevdiğinin kalbindeki ufacık yer kadar Yükseltmez seni hiç bir baş tacı. Taner Muzoğlu |
| Saat: 17:07 |
Telif Hakları vBulletin® Copyright ©2000 - 2024, ve
Jelsoft Enterprises Ltd.'e Aittir.