Bıkmışım

**Sezqin-X-** · 06.04.2014, 14:35

Bıkmışım

ay dökülürken saçlarına sensin şakaklarımda ki ağrı
her doğan gün vurulmuşum zaman yürürken üstüme
sensin gökyüzümde şafak diye söken
sensin bana benden yakın taaa şuracığımda ki sancı
sensin kar düşmüş çayımda ki dem üşümüş yüreğimin titrekliği
plakta çalan şarkımız da sensin bağrıma bastığım taş

sensin dağlayıp giden yanaklarımdan süzülen şu kekremsi tat
ömrümün yetimliğinde seni ben müebbet bilirim
zikrime dokun susup devinirken canım sana
mısralar dört yanı pusu
dökemem seni kendime satır aralarında kaçanlar utansın

ve yanar dudak izlerim
ve hangi yola çıksam sen olur izlerim
sahi sen niçin yoksun?
sen yoksan bahar gelmez artık buralara

yaralı düşerken yüreğim bir avuç toprağa
gör toprağımsın diye öleceğim sana
aşk alfabende budandım kuruyan dallar gibi
urganlar takıldı çoktan nefesime yargısız infazlarda
gül kokulu yılanlar sokuyor artık beni
azad ettim kendimi sensizlikten
kör kalleş günler bitti

tek kirimiz pasımız sevmek öfke yüklü
yalnızlığının dârında bir ölüm kuşandım
kan soluyor belalı mısralarım şimdi
her gece saçlarına doğru akıyorum
gamzelerinin çukurlarında ağlıyorum bir tek
bak dudaklarım lal olmuş bıçak dayanmış kemiğe
demiri döver gibi alev alev geçiyorsun içimden
ölümden ölmekten değil korkum
kan damladı ekmeğime aşıma sevdama

gözlerimin ıslağında inanmışlığın mezarı
senleştirip bütün acıları yine eksildim
öylesine yorgunum uçurum kenarı
yaşayıp seni iliklerime kadar
kara kirpiklerinde unuttum kendimi
her kavgada sırılsıklam ıslanmışım

kaybetmenin ızdırabı senin yokluğundur
uçurum uçurum kanayan avuçlarımda
ne olur tuza ban bu yetim yarayı
sen diye kanamasın artık bana yeter acısı

şair değilim ki ben sadece bıkmışım
son kez içimin delisine ve yine vakitsiz gidenlere ve yine az önce...

Şahin Sevim

06.04.2014, 14:35	#1 (permalink)
Sezqin-X- Dahiliğin mutlak bir sınırı vardır, aptallığın asla. Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Bıkmışım Bıkmışım ay dökülürken saçlarına sensin şakaklarımda ki ağrı her doğan gün vurulmuşum zaman yürürken üstüme sensin gökyüzümde şafak diye söken sensin bana benden yakın taaa şuracığımda ki sancı sensin kar düşmüş çayımda ki dem üşümüş yüreğimin titrekliği plakta çalan şarkımız da sensin bağrıma bastığım taş sensin dağlayıp giden yanaklarımdan süzülen şu kekremsi tat ömrümün yetimliğinde seni ben müebbet bilirim zikrime dokun susup devinirken canım sana mısralar dört yanı pusu dökemem seni kendime satır aralarında kaçanlar utansın ve yanar dudak izlerim ve hangi yola çıksam sen olur izlerim sahi sen niçin yoksun? sen yoksan bahar gelmez artık buralara yaralı düşerken yüreğim bir avuç toprağa gör toprağımsın diye öleceğim sana aşk alfabende budandım kuruyan dallar gibi urganlar takıldı çoktan nefesime yargısız infazlarda gül kokulu yılanlar sokuyor artık beni azad ettim kendimi sensizlikten kör kalleş günler bitti tek kirimiz pasımız sevmek öfke yüklü yalnızlığının dârında bir ölüm kuşandım kan soluyor belalı mısralarım şimdi her gece saçlarına doğru akıyorum gamzelerinin çukurlarında ağlıyorum bir tek bak dudaklarım lal olmuş bıçak dayanmış kemiğe demiri döver gibi alev alev geçiyorsun içimden ölümden ölmekten değil korkum kan damladı ekmeğime aşıma sevdama gözlerimin ıslağında inanmışlığın mezarı senleştirip bütün acıları yine eksildim öylesine yorgunum uçurum kenarı yaşayıp seni iliklerime kadar kara kirpiklerinde unuttum kendimi her kavgada sırılsıklam ıslanmışım kaybetmenin ızdırabı senin yokluğundur uçurum uçurum kanayan avuçlarımda ne olur tuza ban bu yetim yarayı sen diye kanamasın artık bana yeter acısı şair değilim ki ben sadece bıkmışım son kez içimin delisine ve yine vakitsiz gidenlere ve yine az önce... Şahin Sevim Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski __________________