Aşık yanım..
-Kalp ağrım..
-Sancıyan yarım..
-Gizli yaram..

Sana dair kimbilir kaçıncı sayıklayışım..
Kaçıncı iç çekişim…
Ve kaçıncı kaçıklığım…

Avuçlarıma hapsolmuş harflerimi kaçıncı sıkışım..
Gözyaşlarımın değdiği kaçıncı üç noktalı cümlelerimin acıyışı..
Sayfamın tenine değen kalemimin kaçıncı kırılışı..

Ellerimin arasında can bulan şakaklarımın kaçıncı atışı..
Ve kaçıncı ağrışı düşlerimin…
Akla ziyan hallerimin kaçıncı halsiz kalışı…

Bir bilsen sevgili…
Ah bir bilsen…

Sahi?

Seni bu denli özlerken,dindirebilir misin acılarımı?
Sarabilir misin kanayan yaramı?

-Aklıma SEN düşünce…

Dilimde ıslanan sana dair biriktirdiklerim susar olur..
Seni anlatamayan harflerim utanır karşında..
Katleder gözyaşım seni yazamayan mürekkebi..
Anlatamadığım,yaşayamadığım otuzuncu harfim…

Sahi?

Damarlarımda dolaşan sen,akabilir misin mürekkebe karışıp?
Sen kokan sayfadan, silebilir misin suretini ?

.
.
.

-Yüreğime SEN değince…

Telaşlarım çocukluğuma karışır..
Bir serçe ürkekliğiyle ürperirim..
Titreyen dudaklarım parmaklarımda asılı kalır..
Üşür avuçlarım,yalnızlığımın elini tutar..

Sahi?

.
.
.

-Düşüme SEN düşünce…

Gözlerinde tutuklu kalır yüreğim..
İçinde “sen” olmayan düşümü düşürürüm düşümden..
Prangaya vurulmuş ayaklarımı sürüklerim peşinden..
Ömrümü ömrüne katarım her bir adımda..

Sahi?

Yüreğime vurduğun kelepçeyi çözebilir misin?
Sensizliğin esaret olduğunu bile bile,salıverir misin beni?
.

Dert yanışım…
-Dağılışım…
-Savruluşum..
-Ve biraz da aldanışım…

Adına “aşk” dedim..
Aşk’a geldim sevgili..
Yani sana…

Bir bilsen…
Ne denli sevildiğini ve özlendiğini ah bir bilsen Sevgili…

Sahi?

[...]