Bir gün mutlaka bir yerlerde yeniden karşılaşacağız.

[semragül]

Bir gün mutlaka bir yerlerde yeniden karşılaşacağız

Bir gün mutlaka bir yerlerde yeniden karşılaşacağız.
Ne aradığını bilmeyenlerin konakladığı bir sabahçı kahvesinde.
Unutulmuşlara ulaşan bir köy yolunda.
Kimselerin bilmediği keşfedilmemiş koylarda.
Sekiz kırk beş vapurunda martılara simit atarken,yahut on otuz trenine yetişmek için koşarken.
Şehirler arası bir otobüs terminalinde saatine bakarken.
İş çıkışı kaldırımları ağır ağır adımlarken.

Bir gün mutlaka bir yerlerde yeniden karşılaşacağız.
Umudu vuslat,kavuştuğu hasret olan bir sevdalının gönlünde.
Teni cennet kokan,gözleri ışık saçan bebeğine sarılan bir annenin şefkatinde.
Gözyaşlarına çare olamayan ama hep yanında dayanak olan bir dost omuzunda.
Gecenin güneşe yenilip yok olduğu,yahut günün geceye teslim olduğu alaca karanlıkta.
Minik bir elin topladığı papatyanın son yaprağında.
Dikeniyle kanatan,kokusuyla baş döndüren bir gülün kırmızısında.

Bir gün mutlaka bir yerlerde yeniden karşılaşacağız.
Kaygılı kalabalıkların yürüdüğü bir hastane koridorunda.
Ağlaşan çaresiz insanların doldurduğu bir cami avlusunda.
Ayak ucunda çömelmiş,ellerini semaya açmış dua ederken bir mezar başında.
Bir öksüzün anne diye akıttığı göz yaşlarında.
Bir babanın yaşlı yüzünün coğrafyasında.
Bir annenin "yavrum" diyen çığlığında.

Sevdiğim.
Bir gün mutlaka bir yerlerde yeniden karşılaşacağız.
Ve kaybettiğimiz zamanın adını ''pişmanlık'' koyacağız.