Boş adam..
Bildiğin boş adam..
Kendi bile böyle söylerdi ben inatla doldurmaya çalıştım onla olmaya dolu olmaya çalıştım.
Hayatımı hayatıma kendimi ona katmaya çalıştım.
Neden zorlarsın ki?
Onu resmen bir ilah gibi gördüm.
Bir şeyler yapmaya çalıştım çabaladım.
O da benim için çabalasın istedim.
Benimle ilgilensin en çok beni sevsin istedim.
En çoğunu geçtim beni sevemedi bile..
Değer veriyorum sana derdi..
Seviyorum diyemediği için değer veriyorum derdi.
Sevmezdi beni..
Neden sevmezdi çok mu üstüne düşmüştüm?
Ne yapmalıydım ki?
Onu böyle sevmişken,her daim onunla olmak isterken.
Onu her haliyle yanımda isterken ?
Onun için o kadar çabalamışken ne yapmalıydım?
Ne yaparsa yapsın aman mı deseydim?
Diyemedim işte..
Olmuyor öyle kolay..
Sevmeler zor..
İnsanlar zor..
O da zoru oynadı,yordu beni..
Ama bekle beni geleceğim demedi.
Deseydi beklerdim yorgunluktan ölene dek beklerdim..
O geleceğim deseydi..
Güzel günler için beklerdim..
Mutluluk için sabrederdim..
Mutluluk varsa her yol mübahtır..
Aklım karışık dedi..
Aklını karıştıran neydi diye düşündüm,sordum..
Bilmiyorum dedi fakat bal gibi biliyordu da söyleyemiyordu..
Başkası mı var dediğimde yok dedi ama vardı.
Biri vardı benden başka..
İşte o zaman anladım beni sevemeyişini..
Kaç kişiyi birden sevebilirdi ki?
En azından seni seviyorum diyerek yalan söylemedi..
Ama kendi koskocaman bir yalan oldu şimdi bende..