Karanlığın yüzüstü bıraktığı bir geceyi gözlerinin rengine boyadım. Kuşku duyduğum ne varsa inadına sakladım senden, saydığım yıldızlar kadar saymadığım hüzünlerim var oysa… Dudağımdan, gönlüme düşen, uçurum gülleri var içimde solan… Baharı... beklerken ne kışlar yaşadım bir bilsen; hangi güneşte ısıttım hayallerimi, hangi mevsimleri unuttum, bir bilsen. Artık hislerin, yarım kalmış heveslerin ve de geri döndürmeyen bakışların ortasındayım. Ne yana dönsem sensizlik, ne yana dönsem sessizlik. Sustuğum heceleri ve uyumadığım geceleri düşünüp delirten bir sabra tutunuyorum. Aklım almıyor zaten böylesini... Bu olsa olsa derin bir ayrılığın bitmeyen çile nöbetleri…

Ahmet Çabuk / Fail-i meşhur