Sana İhtiyacım Var - Mehmet Deveci

[Papatya]

Sana İhtiyacım Var - Mehmet Deveci

Eğer karşınızdakini "ihtiyaç" olarak görüyorsanız onun yokluğu çekilmez olur. Bu insan ya da eşya fark etmez.

Şu cümlenin güzelliğine bakar mısınız: "Sana ihtiyacım var."

İhtiyacınız olan şeysiz yapamazsınız. O olmazsa olmazınızdır.

Onu yokluğu eksiklik, onun yokluğu yarım kalmışlıktır. Varlığı ile ihtiyacınızı kapatırsınız. O olmazsa bir şeyler çok eksik, bir şeyler hep yarımdır. Onu bulunca, ona kavuşunca onun yokluğunu daha çok anlar ve varlığına sevinmek ne kelime, yokluğuyla sınanmak bile istemezsiniz. Adı üstünde ihtiyacınız olan şeydir...

Bu ihtiyaç duyulan şey eşya ise, işlerinizde fayda sağlar, işlerinizin daha kolay olmasında ne güzel bir etkendir.

Yine ihtiyaç duyulan şey insan ise, varlığı ile en çok da içinizdeki boşluğu kapatıp, dışınızdaki tüm şeylere de fayda verir.

İhtiyaç duyan tarafından durum böyle.

Peki ihtiyaç duyulan tarafından durum nasıl derseniz:

Eğer bir eşya iseniz, ihtiyaç duyulmaktan hoşnut olur, eksik kalan şeyleri tamamlamaktan, daha doğrusu işe yaramaktan memnun olur, elden düşürülmezsiniz. Bu da bir eşya için anlatılmaz bir mutluluktur. Ta ki eskiyip de kullanılmaz oluncaya kadar.

Ama bir insan iseniz elbette yine bu durumdan memnun olur ve ihtiyacı karşılamaktan, ihtiyaç duyulmaktan fevkalade mutlu olursunuz. Düşünsenize bir, size " Sana ihtiyacım var" diye bir cümle kurulmuş. Bu cümleye hangi insan kayıtsız kalıp, içinin yağlarını eritmez ki?

Yalnız ihtiyaç duyulan eşya ile insan arasındaki çok büyük duygusal farklar vardır. İşin içinde insan olurda farklılık olmaz mı hiç?

Olur. Farklılıkta olur, daha başka bir çok şey de.

İnsan ile eşya arasındaki en büyük fark; eşyanın duygusuz olması, gerektiğinde alınıp kullanılmaktan gocunmaması, her ihtiyaç duyduğunuzda kullanılmaktan mutlu olması, işi bitince bir kenara konmasını yadırgamamasıdır.

Ama insan işi bittiğinde bir kenara konuluyorsa, yalnızca gerektiğinde aranıp soruluyorsa bu çoğu insanın kabul edemeyeceği bir durum olur. Hatta onun bir ihtiyaç olmadığı, sadece bir eşyaya indirgendiğinin de göstergesidir.

İnsanlar kullanılmaktan hoşlanmazlar çünkü. Yardımcı olmak, tamamlamak, eksikliği hissedilen bir yürek olmak isterler. Ne de olsa kanı var, canı var en başa bela olanı da yüreği vardır.

Karşınızdaki tarafından konumunuzu merak ediyorsanız, onun yanındaki anlamınızı yani insan mı yoksa bir eşya olarak mı görüldüğünüzü merak ediyorsanız, size karşı olan davranışına bakın.

İhtiyaç duyulduğunuzda aranıp sorulmuş, ardından bir kenara konulmuş tekrar ihtiyaç duyuncaya kadar aranıp sorulmamışsanız, üzgünüm siz onun için bir eşyasınız.

Üzgünüm ama öyle.

.

Mehmet DEVECİ