Merhaba özlediğim kadın…
Merhaba eksik yanım…
Bu sana gönderemediğim birçok mektuptan yalnızca herhangi biri. Sana milyonlarca defa yazabilecek kadar cesurken, bir kere bile gönderemeyecek kadar korkağım…
Nasıl gidiyor hayat, iyi bakıyorlar mı sana, alıştın mı yokluğuma?
Biz seninle ayrı dünyaların insanları değildik; yalnızca başka hayatları yaşıyoruz, başkalarıyla paylaşıyoruz…...
Defalarca söz verdim kendime seni unutacağıma dair, yeminler ettim, küfürler savurdum… Yeniden denemeye çalıştım başkalarıyla, seviştim… Seviştikçe özlem kanadı yüreğim, kırıldım aynı yerden defalarca…
Ne sarabildim, ne de avunabildim…
İçimde yaralı bir kuş gibi aşk, çırpınıyor kalbim…
Gözden uzak olan gönülden uzak olmuyor…
Daha fazla özlüyorsun uzak kalınca, daha fazla batıyor göğsüne yalnızlık paslı bir çivi gibi… Her şeyin fazlasını hissetmeye başlıyorsun; bir kişi eksik olunca her şey fazlalık oluyor hayatında.
Ve sen çok eksiksin benden…
Seni hala nasıl sevebildiğimi sorma sakın.
Seni sevmek bana en güzel hediyesidir Allah’ın…
Sevgilim…
Bir şeyleri düzeltmeye çalışmıyorum, artık bizim bir telafimiz yok.
Bir gün bana ihtiyacın olduğunda ilk günün telaşı ve heyecanıyla yanında olacağım, ne zaman istersen arayabilirsin. Ne zaman istersen gelirim…
Seni tarifsiz bir şekilde özlediğimi bil.
Öpüyorum kirpiklerinden, dudaklarımda hala hüzünlü tadın.
Kendine iyi bak, bir yanımı yüreğinde unuttuğum kadın…

alıntı