İçimde sana uğrayan duraklar olsa da, sana gelmek de kolay değil, sana uğramadan, seni görmeden gitmek de..

Anlattığım yol hikayelerinden yola çıkarak söylesene bana; aradığın ben değilsem ne arıyorsun sen benim içimde?

Niye bu ömür işgali, niye bunca çekilen acı?..

Vuslat yoksa sonunda duyulan bu özlem niye?

Eşkiya gönlümün uysallığından mı güç aldın, aklımın kırıntılarından mı yoksa vicdanımın kısık sesinden mi bilmiyorum ama bu hükümranlığın artık sona ermeli.

Hadi toparlan sevgili, gidiyorsun.

Sigara söndürdüğün sinir uçlarımdan tut da, aklımın çıkmaz sokaklarına kadar, uykuyu çaldığın gözlerime kadar her yeri terkediyorsun.

İstediğin ne varsa al yanına, âhımı da unutma.

Ziyanı yok, ben yine yaşayacak bir şey bulurum kendime. Bir dostun tesellisine sığınırım belki ya da gönülden edilen bir duaya...

En iyi yaptığım şeyi yaparım belki de, sensiz içtiğim kahvelerin tadında, senin yokluğunu yazarım.

Unutma yine de, acının rengine bürünsem de şimdi, sevgin hep tertemiz kalacak bu bedende.

Hadi git sevgili, âhım sende kalsın, sevdan ise bende...

Ahmet Çabuk / Kara Kalpli Defter
31/12/14