…yolun zorunu yürümüştüm ben
tanıştığımız zaman
sen dalgalanmaktaydın elvan elvan
o yüzden tam olarak
hissedemedin sen içimi
hala kulağımda çınlıyor
o alaycı kahkahan…*

Sayfalar bitiyor artıksayfalar ufalanıyor ellerimde…İçimde kırılan ve dökülen ince belli bir bardak misali ''zaman''…Gerisinde bırakılmış herşey zararherşey ziyan…Kelimelerim ardıl dağların etekleri boyunca uzanan kar taneleri misali…Biraz ölü belki debiraz da yaşayan…Akşamın siyahı var ellerimde…Bir sokak lambasının bakışları da üzerinde…Kaçışan birkaç satır aklımda…Ne zaman yakalamaya çalışsamucundan kenarından biraz daha eksik kalan…Adı konulamamış bir nedensizlikte;her defasında yarım bırakılan…

''Tamamlanamayan''…

Nedensiz bir üç noktayakimsesiz bir çocuk misali kollarını hesapsız kitapsız sonuna dek açan…

Yalan anıyorum ağzımda bazen söndürülmüş tüm şiirlerimi ve satırlarımı…Kağıttan bir nehrimüstümden pul pul dökülen sözlerim aslında sadece ''arınabilmek'' için…Ve bazen o bildik melodilerimdefalarca virgül aralarında demlediğim…Esası bir ''biz''de daha saklı hecelerle eşlik ettirdiğimsureti hikayelerimin…

*…haberin yoktu henüz cilvesinden aşkın
sarsılmıyordun hiç ay tutulmasından
o kadar taşkın o kadar açtın ki
düşmen kaçınılmazdı arzın ortasından…*

Elden düşmeincecik bir parça kumaşa sarılı bir yerlerde ‘’aşk’’…Eksilmiş ince ince tüm giysilerinden…’’Çok’’tan biraz ‘’az’’ da incitilmiş…

Eski bir dostun tanıdık yüzü tadında cümleler var parmak uçlarımda arsızca gezinen…Saatsiz sev(iş)melerinöznesiz yüklemleri…

Biliyorsun ya ''adam''ben çok sev(di)m seni…Dinmedi hiç bu geçitsiz yolların en dumanlı ve sahipsiz mevsimleri…Oysa ki;her şeye rağmen ‘’ayrılıkta sevdaya dahil’’ değil miydi…?Ve ayrılanlar ‘’hala sevgili’’…

Okyanus renkli dizeleriyle bir şairen umarsız lahzalarda çıkıp geliyor işte üç nokta son’larıma…
Darmaduman olmuş etrafına saçılan''o''na dair her bir parça(m)…

Anladım ki;dudaklarımın ucunda özlediğim birkaç hece şimdi ‘’sev-gi-li’’…

Bir rüyanın tam alnındayken öpmüştün beni…Oysa ben bir yüzün fersah fersah ardından sevdim hep seni…Ve biliyorsun ya ''adam'';’’hep seni’’…

Aşk;her daim içimde biraz isyan…Aniden;topsuz tüfeksiz meydana çıkan…Her defasında;gümüş renkli bir ayrılığın gizlenmiş gövdesinde baş ve ayak olmaktan başka hiçbir işe yaramayan…

‘’Kanatankanayanmazoşist bir zevkle biraz daha kanatılan’’…

‘’Sus’’ paylarıyla sindirilerek müebbet giymiş bir veda’nınson nidaları belki de her ağır aksak adımımla birlikte sayıkladıklarım…

''Gözlerimin önünde duyulası aksisaçlarımın dalgalarında unutulası sedası''...

Son sürat giden bir arabanın direksiyonunu bir duvar yamacına kırmak gibi…Mevsimsiz bir baharda dökülen iki satırlık yaprak gibi…Ondokuz yılın nihayetinde yavaş yavaş açık vermeye başlamış bir hesap gibi…Belki de ucundan ve bucağından kayıp verilmiş bir ‘’masal’’ gibi…

Ve en çokta;telaşsız bir günün sabahınaacıtılmış bir gerçekle uyanmak gibi…

Güzel dudaklı bir kadınsesi açılmış bir radyoda şarkısını ''avaz avaz'' söylüyor şimdi...Ruhumda o şarkıdan sana uzanmış ayak izleri...Ve biliyorsun ya ''adam'';asla söylemeyeceğim ben sana bu dizeleri:

*…pişman olduğun zaman
zevke doyduğun zaman
huzur bulduğun zaman
dönebilirsin
ben yine burada olacağım
yaralarını saracağım
seni anlayacağım...*

Ufkumun perdelerinde defalarca araladım ben ''pişman olduğun zaman''ı...
Namelerin omzunda ağlatılansırılsıklam ve dibine vurmuşcesur kelamları...Belki de ilk kez;yolu ''o''na çıkan nakaratlardan bir pay daha çıkaramıyorum ''içimdeki kadın''a...

Bir üç nokta sonunda daha anlıyorum ki;''aşk hala teslim olmamış bana''