Sevmek Bazen Vazgeçmektir

[Perii]

Sevmek Bazen Vazgeçmektir


Birgün birisiyle tanışırsın. Eller uzanırken dudaklar usulca merhaba der.
Küçük bir sohbet başlar aranızda, havadan, sudan, ordan,burdan konuşulur.
Bir öze dayanmasada konuşulanlar. Onunla sohbet ediyor olmanın keyfini yaşarsın.
Engin bakışlarında…bal rengi gözlerinde kaybolur gidersin.
Onu ondan habersiz öyle çok…öyle çok seversinki……… Kifayetsiz kalır kelimeler…
sözle ifade edemezsin. Mutluluğun onun minicik ellerinde, tatlı tebessümündedir.
Gül kurusu dudaklarından dökülen cümleler. Güfte olur…beste olur…şarkı olur, akar yüreğine.
Sen farkına bile varmazsın işler ta…hücrelerine. Attığın adımında…tuttuğun işinde, yediğin aşında o vardır.
Esen meltem yelinden onun gül kokulu ılık nefesini alırsın. Aldığın nefesin…senin öteki yarın olmuştur
İki beden iki yürek yoktur…senin için tek can tek yürek vardır.
Onun seni sevmesi şartta değildir, sen onu beklentisiz seviyorsunya.
Şükredersin haline onu bu denli sevmenin keyfini yaşarsın.
Bazen onu mutlu edebilecekmiyim diye düşünürsün için titrer.
Gel gitler başlar, engeller dizilir bir bir karşına, aklın karışır, tek başına üstesinden gelemeyeceğini bilerek bencillik edip,
benimle olmazsa kimseylede olmasın diyemezsin.
Oda seviyor olsa bile vazgeçmek zorunda kalırsın.
Sevdiğinin mutluluğu için, kendi mutluluğundan feragat etmektir sevmek,
yeterki o mutlu olsun, onun yüzü hep gülsün diye. kabil olsa ona ömründen ömür verirsin,
o daha çok yaşasın, bir nefes daha fazladan alsın” dersin, yolunuz aşamayacağınız engellerle doludur,
gitmek zorundadır, gitme vakti gelmiştir. Dağarcığına ne varsa toparlarsın,
içine tertemiz sevginin yadigarı, anıları doldurursun, son yaşanan, son sarılış, son bakış, basamakları inerken, bir…bir,
son el sallayışın resmini çeker, yerleştirirsin, hafızanın en unutmayan yerine.
Umutsuz günlerinde umudun, hüzünlü anlarında tesellin, özlediğinde gördüğün en güzel düş olsun diye…
Hicran ateşinin acısını bile…bile. Sevmek bazen sevdiğinden vazgeçmektir..! “