Benim Kırgınlığım Aşk’a


Biliyorum konuşacak bir şeyimiz kalmadı;
Paylaşacak hiçbir şeyimiz yok.
Yine de yüreğimden gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum;
Seninle konuşuyorum…
Bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım.
Sevgimi aldım avuçlarımın arasına, ona sığınıyorum…
Cümlelerimi kısalttım; kelimelerim buruk, gülüşlerim istenmeyen dudaklarımda…
‘Bir ihtimal gelişine sığındığımı fark ettiysem de,
engel olamadım gurursuz, ama umutlu hasretine…
Bugün gönlümü hoş tutmak istiyorum, imkansız olan her rüyaya inanasım geliyor…
Bende olan seni hiç kırmadım, değiştirmedim ve hep korudum desem de,
Sendeki benin nasıl olduğunu anlamsız bir sıkıntıyla merak ediyorum…
İçimdeki güzelliğine inanıp inanmamanı artık umursamıyorum!
Anlamsız ve cevapsız sorular hınzırca sırıtıyor; ben, duymamaya çalışıyorum.
Düşler uzak gibi görünüyor, ama yakınlar; belki de görmeyi istemek gerekiyor.
"Gözlerini aç desem kapatacaksın, ama kapatma !
Gözlerimdeki hüzün seni bile özlemiş; itiraf etti sonunda …
Düşüncelerim gururlu, hayallerim ve kalbim değil.
Gelseydin, kendimi unutup sana koşacaktım.
Susturacaktım içimdeki isyanı.
Kavgaların ortasında bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini,
Sevinçten ağlayacaktım bu defa!
Mutluyken hemen sarhoş olmuşum gibi, dokunacaktım, sarılacaktım…
Ama gelmedin, gelemezdin, belki de gelmeye hiç niyetin yoktu aslında…
Kendimi kandırdığımı anladığımda ağlıyordum.
Eskiden kimi şarkıların ne kadar anlamlı olduğunu düşünürken,
Şimdi ayrılığın ardından çalınan her şarkı umutsuzluğumu ve sevgimi anlatıyormuş gibi geliyor…
Sevdiğim ne çok şarkı varmış meyer, bunu senin gidişinle anladım!
Her şarkıda sen varsın, her yerde, her gördüğüm insanda, denizde, gecede, uykumda…
Nasıl becerebiliyorsun her yerde olabilmeyi?
Bu bir marifetse neden benim yanımda değilsin?
Gittin belki de hiç gelmemiştin, ben geldiğini sandım…
Yokluğuna ayak uyduramıyorum!
Her gelişimde,’bir kez daha gönderdiğin’ oldum…
İnanamadığın, yenemediğin, üzerinden atlayamadığın korkuların oldum…
Sesin hep uzakları çağırıyordu, ben üstüme alındım ve sana geldim.
Bilseydim, bana ait olmayan seslenişi sahiplenir miydim?
Şimdi bir mevsimlik aşk kaldı avuçlarımda.
Kalbime henüz söylemedim gittiğini.
Öğrenirse, onun da acı çekmesinden korkuyorum…
Sevdamın yokluğuna alışabilirim belki ama,
Sesinin uzak yolların sonunda olması acıtıyor içimi…
En büyük silahınla vurdun beni; asıl acı olan unutulmak!
Unutulmayan olmak sende daha güzel duruyor..
Benim kırgınlığım ‘AŞK’a…
Sen lütfen üstüne alınma!