Bu Şiiri Okuduktan Sonra Öleceğini Bilseydin Yine Okur muydun?

Bu şiiri okuduktan sonra öleceğini bilseydin yine okur muydun?
Evet okurdun.
Mutsuz olacağını bile bile de gitmiştin çünkü.
Ve ben bu şiirin sonunda öleceğimi bile bile sana bu satırları yazmaya yemin etmiştim.

Aşığım diyen insanlar tanıdım.
Seni çok seviyorum diyen insanlar.
Hatta seni kendimden bile daha çok seviyorum diyen insanlar.
Zavallılar.
Ben seni kendimden bile çok sevmedim.
Ben kendimi bile senin sayende sevebildim.

Sonra ihanetin kursağımda kaldı, sırtıma vurdun geçti!

Öyle bir şüphe ki annemin öz olmadığını öğrenmişim gibi.
Öyle bir şüphe ki doğru bildiğim ne varsa yanlışmış gibi.
Öyle bir şüpheydi ki içimdeki kafamdaki tüm soru işaretlerimin ucuna astım düşüncelerimi.

Sonra hayallerimi ölü buldum.
Oysa daha geçen gün çocuğumuzla birlikte bahçede oynuyorlardı.
Kalemimin son kullanma tarihi geçiyor.
Evet zaman da geçiyor.
Soluğumda bitiyor.

Sana bir mektup gönderiyorum.
Üstümdeki kokun var.
Saçıma takılı kalan ellerin var.
Sırtıma saplanan bıçağın var.
Gözlerime bakakalan gözlerin var.
Dudaklarımda ki ıslaklığın var.
Hepsini sana gönderiyorum.
Ölürken yanında hiçbir şey götürmeme izin vermiyorlar.

-Bana dönüşü olmayan bir bilet verin.
-Nereye olsun hanım efendi?
-Ana rahmine lütfen.

Elçin Gelir