Seviyorum çünkü. Seviyorum çünkü. “Sana söylemek istediğim o kadar çok şey var ki, nerden ve nasıl başlayacağımı bilmiyorum. En başından başlarsam… Okulun ilk günü kapıdan girdiğin ilk saniye. Gözlerimin seni bulduğu ilk saniye. Tamam demiştim. Hayatım, gülüşüm, neşem, mutluluğum, hüznüm, heyecanım, acım sen olacaksın. Sen bana aşkı tekrar yaşatan insansın. Kalbim o kadar kırıkken o parçaları yapıştıran sensin. Sen bana iliklerime kadar aşkı hatırlatan, hissettiren kişisin. Gülümseme sebebimsin. Sen ne zaman gülümsesen o gülüşe bakıp bende gülümsüyorum. Başkasına güldüğünde bile sanki o gülüş banaymış gibi gülümsüyorum. Heyecanımsın sen benim. Seni her gördüğümde elim ayağıma dolanır. Beynim, ayaklarım, kollarım hareket edemez hale gelir. Yanından geçerken tek düşündüğüm sen olursun. Mutluluğum gibi canımı acıtan insan da sensin. Yanından geçtiğimde normal bir insan gibi sana bakmadan geçiyorum. O kadar canım yanıyor ki. Oysa ki ben sana gülümsemek, bir iki söz olsa da seninle konuşmak isterdim. Sana böylesine uzak kalmak değil. En azından arkadaşım ol istiyorum. Sana böylesine uzak kalmaktan iyidir. Beni her gördüğünde gülümsersin o zaman. Bir iki söz olsa da konuşursun belki. Belki zamanla seversin sende. Benim seni sevdiğim gibi. Konuşamıyorum biliyorum. Hayallerimdeki adam karşımda dururken konuşamıyorum. Ben gözlerine baksam öyle konuşsak. Ben gözlerine baksam ve sen beni anlasan. Seni ne kadar sevdiğimi, gülüşünü her gördüğümde mutlu olduğumu, başka birine gülümsediğinde ne kadar acı çektiğimi anlasan. Bir kere isteyerek baksan gözlerime anlayacaksın her şeyi. Bana bakmak bu kadar zor mu geliyor ? Benim seni sevdiğimi bilirken bir şeyler yapmak bu kadar zor mu geliyor ? Belki zamanla sen de seversin. Gülümseme sebebin olurum belki. Olmaz mı ? Böyle uzaktan sevmekten, sevdiğimi bilipte bir şey yapmamandan yoruldum. Yorulduysam pes etmem gerek biliyorum ama olmuyor. Ne kadar istesemde senden alamıyorum kendimi. Bende bilemezdim böyle olacağını. Vazgeçtim desemde vazgeçemiyorum senden. Unuttum desemde unutamıyorum seni. Bakmayacağım desemde bakıyorum sana. Gözlerim farkında olmadan çıkacağın kapıya takılıyor. Her çıkanı sana benzetiyorum. Sen çıktığındaysa korkarak kafamı çeviriyorum. Görsen ne olacak ki ? Bir şey olmaz elbet ama gözlerimin gözlerinle buluşmasından ölesiye korkuyorum. Gözlerime bakıpta sana nasıl baktığımı görmenden korkuyorum. Bu yüzden korkakça yere eğiyorum başımı. Kaldırdığımda çoktan gitmiş oluyorsun ama ben yine de bakıyorum o kapıya belki çıkarsın umuduyla. Şimdi geriye dönüp baktığımda benim için bu kadar önemli olacağını söyleseler inanmazdım. Senin herşeyim olabileceğini söyleseler inanmazdım. Aldığım her nefeste yavaş yavaş içime çekiyorum seni. Her nefes alışımda senden bir parça daha doluyor içime. Ciğerlerime dolan her nefeste içim biraz daha senle doluyor. Bu yüzden yaşayamam ben sensiz. Çünkü nefes almadığım her saniye bir sen eksiliyor içimden. Sen eksilme benden. Ben sende zaten yokum bari sen bende olursun. Uzaktan baksamda, yanına gelemesemde, seninle gülemesemde bir şeyi çok iyi biliyorum. Senden ne olursa olsun vazgeçemem. Seviyorum çünkü. İşte korkmadan söylüyorum. Seviyorum seni…” ... |
Saat: 21:28 |
Telif Hakları vBulletin® Copyright ©2000 - 2024, ve
Jelsoft Enterprises Ltd.'e Aittir.