Gözler Bile Vazgeçiyor
 

Gözler Bile Vazgeçiyor
“Bir zaman geçtikten sonra gözler bile yaşarmıyor. Onlar bile vazgeçiyor, ben hala bekliyorum. Hala seni özlemeye devam ediyorum. Ulan hiç dokunmadım be sana ! Yanaklarına ellerimi koymadım hiç. Rüzgarların izinsiz dokunduğu o saçlarına dokunmadım hiç. Ellerini bile tutmadım. Onu bırak, özleyeceğim bir anım bile yok seninle. Şöyle oturup seninle gülüştüğümüz, konuştuğumuz bir tek anım yok. Ama ben yine de özlüyorum. Benim özlediğim kadar sevseydin ya beni. Benim sevdiğim kadar özleseydin ya biraz. O zaman dünya biraz olsun adaletli görünürdü gözüme. Ben senin tek saç teline dokunmak için yaşarken, sen, seni zerre sevmeyen birine dokunuyorsun. Şimdi ben adaleti nerede arayayım ?”

...